Τρίτη 28 Μάη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Οι αχθοφόροι

Πριν από λίγα χρόνια βγήκε στη σύνταξη, πιστεύοντας ότι θα ανάσαινε πλέον από το μόχθο και την αγωνία του μεροκάματου. Από παιδάκι είχε βγει στη βιοπάλη και επί δεκαετίες τσακιζόταν καθημερινά για να βγάλει τον επιούσιο. Ενας είλωτας του συστήματος ήταν, που αγκομαχούσε και ίδρωνε και που του κλέβαν τον κόπο οι αφέντες. Δυστυχώς, όμως, τέτοια «τύχη» τού είχαν επιφυλάξει οι κυβερνήτες του τόπου. Οι κυβερνήτες που έβγαιναν κάθε φορά με φιλολαϊκή μάσκα στα προεκλογικά μπαλκόνια και μετά το άνοιγμα της κάλπης έδεναν πιο γερά το λαό στις αλυσίδες της εκμετάλλευσης και της αδικίας...

Τελοσπάντων, τα χρόνια πέρασαν δύσκολα, σκληρά και όταν ο βιοπαλαιστής έφτασε στη σύνταξη είπε πως θα ξεκουραζόταν τουλάχιστον τώρα και θα ζούσε λίγο κι αυτός σαν άνθρωπος. Τι ουτοπία, όμως! Για τρία, τέσσερα χρόνια, με τα χρήματα που εισέπραττε από το ασφαλιστικό ταμείο, τα κουτσοβόλευε. Επειτα όμως, με τις συνεχείς ανατιμήσεις στην αγορά και με τις αυξήσεις - κοροϊδία, που του δίναν κάθε χρόνο, έφτασε να μην του φτάνει η σύνταξη με τίποτε. Τι να κάνει, λοιπόν; Μάζεψε όση δύναμη, σωματική και ψυχική, του απόμενε και μ' ένα χειράμαξο βγήκε αχθοφόρος στην αγορά. Φορτώνει κάθε μέρα στο καρότσι του κούτες, δέματα και όλη την κουρσεμένη από το σύστημα ζωή του και το σέρνει στους δρόμους στα εβδομήντα του, σαν να είναι άλογο. Τον είδατε ασφαλώς τον ηλικιωμένο αχθοφόρο, στη συγκλονιστική φωτογραφία που δημοσίευσε ο «Ρ» την περασμένη Παρασκευή. Ντεε, φουκαρά ασπρομάλλη και φτούου σε όσους διατηρούν με την αισχρή πολιτική τους τέτοιες εικόνες ντροπής!

Κάποιοι θα πούνε, ασφαλώς, ότι ο συνταξιούχος - αχθοφόρος είναι μοναδική περίπτωση. Λάθος, κύριοι. Λάθος, γιατί πλήθος άλλοι απόμαχοι της βιοπάλης μπορεί να μην κάνουν τους χαμάληδες, αλλά αχθοφόροι είναι κι αυτοί. Κουβαλούν κι ετούτοι καθημερινά την ανέχειά τους, την απελπισία τους και την οργή τους για την άθλια ζωή, στην οποία έχουν καταδικαστεί. Κλεμμένα τα μεροκάματά τους, όσο δούλευαν στις φάμπρικες, στα γιαπιά, στα βαπόρια, παντού. Αυτοί μοχθούσαν και άλλοι κέρδιζαν το χρήμα. Οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι λίγοι και εκλεκτοί του συστήματος. Και όταν έφτασε η ώρα να αποσυρθούν οι σκλάβοι από τη δουλιά, τα πράγματα στένεψαν περισσότερο. Το μικρό τους εισόδημα έγινε ακόμη πιο φτωχό, με τις συντάξεις πείνας που παίρνουν. Και η ψυχή τους το ξέρει πώς - τρόπος του λέγειν - τα φέρνουν βόλτα και δεν απλώνουν το χέρι στη ζητιανιά.

Απειροι, λοιπόν, οι απόμαχοι της βιοπάλης, που σύρουν το κάρο της φτώχειας και στενάζουν. Ποιος τους ακούει, όμως; Οι κυβερνήτες κωφεύουν χρόνια στις οιμωγές τους και στις κραυγές οργής. Αφού τους ξεζούμισαν για καλά όσο ήταν ακμαίοι και δούλευαν, τώρα τους έχουν πετάξει στο περιθώριο σαν ράκη. Και η αισχρότητα όσων κρατούν τα ηνία της εξουσίας αποκτά πελώριες διαστάσεις, αν αναλογιστεί κανείς ότι με το νέο «ασφαλιστικό» νομοσχέδιο επιχειρούν να κάνουν ακόμη πιο δεινή τη θέση των μελλοντικών συνταξιούχων. Θα κρατούν τους εργαζόμενους στη δουλιά μέχρι τα 65 ή τα 67 χρόνια τους και στο τέλος θα τους πετάνε σαν σύνταξη τρεις δεκάρες, κυριολεκτικά. Και τότε, φυσικά, οι γέροντες που θα ζεύονται το χειράμαξο για να μην πεθάνουν της πείνας δε θα είναι «μεμονωμένες περιπτώσεις», αλλά στρατιά ολόκληρη. Αγωνιστείτε, λοιπόν, όλοι τώρα για να μην έρθει η ζοφερή αυτή εποχή.


Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ