Η πολυσυζητημένη είδηση για το κινεζικό μοντέλο Τεχνητής Νοημοσύνης και τα αμερικανικά «καλέσματα αφύπνισης» μετά τη βουτιά του Nasdaq στο χρηματιστήριο, μαζί με τις νέες προειδοποιήσεις των Γερμανών βιομηχάνων για «βαθιά κρίση» της οικονομίας, είναι από τις ειδήσεις των ημερών που σκιαγραφούν ανάγλυφα αυτό που βάζει φωτιά στον «κόσμο που φλέγεται» από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Αποκαλύπτουν πως τα αγιάτρευτα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος - αποτέλεσμα του ίδιου του τρόπου λειτουργίας, των «νόμων κίνησής» του και όχι κάποιας δήθεν «εξαίρεσης» από την κανονικότητα - είναι αυτά που κουνάνε τις «τεκτονικές πλάκες» σε όλο τον κόσμο, οξύνουν παραπέρα τις αντιθέσεις που ήδη λύνονται και με τα όπλα σε μια σειρά από ανοιχτές ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις και πολέμους, «οδηγούν» τους ανταγωνισμούς σε ακόμα μεγαλύτερη όξυνση.

Πλευρά της μεγάλης εικόνας είναι η μάχη για το ποιος θα έχει τα πρωτεία στην «αιχμή» (και όχι μόνο) μιας σειράς κρίσιμων νέων τεχνολογιών, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη, οι κβαντικοί υπολογιστές, τα big data και τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα. Μάχη που διεξάγεται με σφοδρότητα αυτή τη στιγμή ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα.

Πρόκειται για εργαλεία που οι εφαρμογές τους μπορούν - ανάμεσα σε άλλα - να δώσουν προβάδισμα στα μονοπώλια της μιας ή της άλλης πλευράς. Ταυτόχρονα, παίζουν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ο οποίος αγκαλιάζει όλη την οικονομική και κοινωνική οργάνωση.

Το «κάψιμο» δεκάδων δισ. ευρώ στα χρηματιστήρια την προηγούμενη Δευτέρα αναδεικνύει τη μεγάλη και αγιάτρευτη αρρώστια του καπιταλισμού: Τη δυσκολία να αξιοποιηθούν συγκεντρωμένα κεφαλαία με τον ίδιο τρόπο που γινόταν το προηγούμενο διάστημα εξασφαλίζοντας ικανό ποσοστό κέρδους (υπερσυσσώρευση), προετοιμάζοντας έτσι μια νέα καπιταλιστική κρίση.

Αυτήν την προοπτική βλέπει η Ευρωζώνη να κοντοζυγώνει, με «οδηγό» τη γαλλογερμανική «ατμομηχανή» που χωλαίνει, φουντώνοντας παραπέρα τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ένωσης, όπως και στο εσωτερικό κάθε χώρας, ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της αστικής τάξης.

Τι αποδεικνύεται; Πως ούτε η στρατηγική της «πράσινης μετάβασης», ούτε οι «νέες ψηφιακές εποχές», ούτε κάποια άλλη μορφή διαχείρισης (όπως π.χ. τα τεράστια κρατικά πακέτα που έπεσαν τα προηγούμενα χρόνια στην οικονομία) μπορούν να αναιρέσουν το DNA του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Το μόνο που κάνουν είναι να «κλωτσάνε το τενεκεδάκι» λίγο παρακάτω, συγκεντρώνοντας κι άλλη καύσιμη ύλη στους ανταγωνισμούς που ξεσπάνε με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα. Κι όσο γι' αυτό, η στροφή όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων προς την πολεμική οικονομία μιλάει από μόνη της, αφού ψάχνοντας για προσωρινή «διέξοδο» από τις δυσκολίες της καπιταλιστικής οικονομίας επενδύουν στην πολεμική προετοιμασία και τον ίδιο τον πόλεμο «ράβοντας κοστούμι» για τους λαούς.

Η πραγματικότητα «φωνάζει» από παντού: Στους «αβέβαιους καιρούς», το μόνο βέβαιο είναι ότι το σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων θα γίνεται όλο και πιο βάρβαρο.

Η λύση για τους λαούς δεν βρίσκεται στην επιλογή ιμπεριαλιστικών κέντρων, στην «εμπιστοσύνη στο αστικό κράτος», στις κυβερνήσεις και τους «θεσμούς» των καπιταλιστών που τους σέρνουν στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους. Ούτε στη νεκρανάσταση των αυταπατών για έναν «δικαιότερο» καπιταλισμό και μιας «ειρηνικής και με κανόνες» μοιρασιάς του κόσμου ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές.

Στους καιρούς αυτούς μεγαλώνουν οι δυνατότητες ώστε ακόμη πιο πολλοί, ακόμη πιο μαζικά να δουν όχι «πίσω», αλλά μπροστά, στο μέλλον, πέρα από τα αδιέξοδα του συστήματος, παίρνοντας θέση στον καθημερινό αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Η ανατροπή τους είναι ο όρος ώστε η νέα εποχή στην τεχνολογία να αντιστοιχηθεί με μια νέα εποχή στην κοινωνία: Αυτή του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, της κοινωνίας όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν την εξουσία και την οικονομία στα χέρια τους, που με τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό έλεγχο, τις νέες σχέσεις παραγωγής θα αναπτύσσουν και θα αξιοποιούν τις τεράστιες σημερινές παραγωγικές δυνατότητες με γνώμονα τις δικές τους ανάγκες και όχι τα κέρδη μιας χούφτας κηφήνων - καπιταλιστών.