Σε χώρους δουλειάς, σε όλη τη χώρα, κορυφώνεται η απεργιακή μάχη για τις 28 Φλεβάρη. Εκατοντάδες είναι τα σωματεία που προετοιμάζουν τη συμμετοχή τους στην πανεργατική πανελλαδική απεργία, με αιχμή το έγκλημα στα Τέμπη και με πλαίσιο διεκδικήσεων που «φωνάζει»: `Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!

Την Παρασκευή απεργούν και διαδηλώνουν οι σιδηροδρομικοί, που δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη βλέπουν την κατάσταση στο «μια από τα ίδια». Με τους ίδιους κινδύνους να παραμονεύουν σε κάθε στροφή και τον φόβο ενός νέου δυστυχήματος - εγκλήματος μόνιμο επιβάτη στα δρομολόγια.

Με την απεργία τιμούν τους νεκρούς συναδέλφους τους στα Τέμπη και διεκδικούν προσλήψεις στον σιδηρόδρομο, χρηματοδότηση έργων υποδομής και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς, που συνδέονται άμεσα με την ασφάλεια. Απεργούν ενάντια στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της «απελευθέρωσης», την «τροχιά» δηλαδή που δοκιμάστηκε και οδήγησε τους δύο συρμούς να κινούνται στην ίδια ράγα.

Την Παρασκευή απεργούν οι εργαζόμενοι στις κατασκευές, στη Ζώνη, στα λατομεία και σε άλλους κλάδους, που μετρούν δεκάδες νεκρούς συναδέλφους τους κάθε χρόνο σε εργοδοτικά εγκλήματα. Διεκδικούν μέτρα υγείας και ασφάλειας, καλύτερες συνθήκες δουλειάς και μείωση του εργάσιμου χρόνου. Διαδηλώνουν ενάντια στο αντεργατικό πλαίσιο όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που εντατικοποιεί τη δουλειά, βαθαίνει την εκμετάλλευση και μετατρέπει σε παγίδα θανάτου το μεροκάματο.

Στις 28 απεργούν και διαδηλώνουν οι εργαζόμενοι στις αερομεταφορές, που εδώ και χρόνια προειδοποιούν για τα «Τέμπη του αέρα», εξαιτίας των ελλείψεων σε στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας, σε προσωπικό και μέσα, ακόμα και στις κρίσιμες υποδομές της Αττικής, που ελέγχουν τον μισό ελληνικό εναέριο χώρο. Διεκδικούν προσλήψεις και να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της ΥΠΑ, να πάψει η καραμέλα των «δημοσιονομικών περιορισμών» να βάζει στο ζύγι την προστασία του λαού.

Την Παρασκευή απεργούν και διαδηλώνουν δάσκαλοι και καθηγητές, οι εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι γονείς χιλιάδων μαθητών σε όλη τη χώρα, που ζουν τις «κοιλάδες των Τεμπών» στα υποσυντήρητα και υποχρηματοδοτούμενα σχολεία, στους δήμους - ρουφήχτρες του λαϊκού εισοδήματος για να κάνουν έργα ανάπλασης για το κεφάλαιο και όχι έργα προστασίας του λαού από φυσικές καταστροφές. Διαδηλώνουν για σύγχρονα σχολεία για όλους, σύμφωνα με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, αλλά συνθλίβονται στη μέγγενη των «αντοχών της οικονομίας».

Την Παρασκευή απεργούν οι ναυτεργάτες, που μπροστά στη νέα τουριστική σεζόν βλέπουν για άλλη μια χρονιά τους εφοπλιστές να ετοιμάζονται για μεγάλο πανηγύρι στις δικές τους πλάτες, με τη στήριξη του κράτους, προειδοποιώντας για τους κινδύνους που ξεπροβάλλουν για την ασφάλεια, ακόμα και τη ζωή στη θάλασσα. Αλλωστε, πριν από τα Τέμπη στον σιδηρόδρομο, ζήσαμε πολλές φορές τα «Τέμπη της θάλασσας», με το «Δύστος», το «Εξπρές Σάμινα», το «Norman Atlantic», το «Sea Diamond».

Στις 28 απεργούν οι υγειονομικοί, που έζησαν τα «Τέμπη της πανδημίας», με το ξεδοντιασμένο δημόσιο σύστημα Υγείας και σήμερα ζουν τη συνέχειά του σε «κανονικές» συνθήκες. Με ολόκληρες περιοχές χωρίς ασθενοφόρο, με τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, με νοσοκομεία - χρέπια και εξαντλημένους εργαζόμενους. Αυτή η άθλια κατάσταση στην Υγεία κοστίζει χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο που θα μπορούσαν να σωθούν από ένα σύγχρονο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους, με έμφαση στην Πρόληψη.

Το πραγματικό δίλημμα λοιπόν την Παρασκευή δεν είναι η «αποσταθεροποίηση» που καταγγέλλει η κυβέρνηση ή η «απονομιμοποίησή» της, όπως ζητάνε οι άλλες συστημικές πολιτικές δυνάμεις, που συνυπογράφουν την ίδια εγκληματική πολιτική. Αλλά το πόσο πιο δυνατό, πόσο πιο αποφασισμένο θα βγει το εργατικό - λαϊκό κίνημα από αυτήν την απεργιακή μάχη, που μαζί με την κυβέρνηση, το κράτος, τα άλλα κόμματα του συστήματος, βάζει απέναντι και την εργοδοσία, με σταμάτημα της παραγωγής.

Την Παρασκευή, λοιπόν, κανείς στη δουλειά! Με συμμετοχή στην απεργία να πάρει απάντηση ο πραγματικός ένοχος: Το σύστημα και η πολιτική του κέρδους, που σπέρνει Τέμπη παντού για τους εργαζόμενους, τον λαό και τη νεολαία. Αυτός είναι ο πραγματικά αντισυστημικός αγώνας! Στο δυνάμωμά του και στην ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής βρίσκεται η ελπιδοφόρα προοπτική για τον λαό.