7 μμ, κάθε μέρα. Η χώρα νεκρώνει και στήνεται μπροστά στις μικρές οθόνες. Είτε στα σπίτια είτε σε δημόσιους χώρους. Με αγωνία και πάθος παρακολουθεί την εκπομπή «Recursos Humanos», δηλαδή «Ανθρώπινο δυναμικό».

Πρόκειται για το δημοφιλέστερο τηλεοπτικό σόου στην Αργεντινή, όπου οι διαγωνιζόμενοι δε φεύγουν από τα πλατό έχοντας κερδίσει εκατομμύρια ή κάποιο ταξίδι σε εξωτικά μέρη. Οποιος κερδίσει δε γίνεται εκατομμυριούχος, αλλά απλά κερδίζει μία θέση εργασίας!

Προκειμένου να κερδίσουν δωρεάν διαφημιστικό χρόνο, οι εργοδότες συμφωνούν να παρέχουν μία θέση εργασίας - με σύμβαση εργασίας μόλις ενός χρόνου - για την οποία διαγωνιζόμενοι εκθέτονται μπροστά στο τηλεοπτικό κοινό, το οποίο θα κρίνει με τα τηλεφωνήματά του τη διαδικασία εκλογής και τελικά είναι αυτό που θα επιλέξει ποιος από τους δύο που θα φτάσουν στον τελικό θα λάβει την πολυπόθητη θέση εργασίας. Συνήθως κερδίζει ο υποψήφιος που κατά τη διαδικασία των συνεντεύξεών τόσο του ίδιου όσο και της οικογένειάς του, προκαλεί τα περισσότερα δάκρυα και τη μεγαλύτερη συμπόνια των τηλεθεατών.

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στον κάλαθο των αχρήστων. Και γιατί όχι; Μπορεί η αξιοπρέπεια και μόνο να καθησυχάσει τα τύμπανα της κοιλιάς που δονούν υπερβολικά δυνατά, μήνες τώρα, το κορμί των ανέργων και των πολυπληθών οικογενειών τους; Εξάλλου, όλοι γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των Αργεντίνων ζει πια κάτω από το όριο της φτώχειας.

Η πάλαι ποτέ ανθηρή, δεύτερη σε μέγεθος, οικονομία της Νοτίου Αμερικής άρχισε να παραπαίει όχι τους τελευταίους πέντε μήνες. Η παρακμή της άρχισε πριν τρεις δεκαετίες. Μερικά χρόνια πριν, η Αργεντινή ακόμη συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα δέκα πλουσιότερα κράτη του πλανήτη, με απίστευτα αποθέματα φυσικού πλούτου και ίσως το καλύτερο εργατικό δυναμικό της Λατινικής Αμερικής. Ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά άνοιξαν την όρεξη του ΔΝΤ, που επί της ουσίας την έθεσαν στη θέση του πειραματόζωου. Σταδιακά στην αρχή, τα σημάδια της παρακμής δεν έγιναν αμέσως ορατά. Ομως το τελικό στάδιο της εφαρμογής οδήγησε στη «μέρα της αποκάλυψης». Ενα τελικό στάδιο που σήμανε την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Οι βασικές μονάδες βιομηχανικής παραγωγής είτε μείωσαν την παραγωγή τους είτε έκλεισαν, καθώς με τη δολαριοποίηση τα προϊόντα της χώρας έγιναν μη ανταγωνιστικά - εξαιτίας της πολύ υψηλής τιμής τους - και οι εξαγωγές σχεδόν μηδενίστηκαν.

Την ίδια στιγμή επεκτεινόταν το πρόγραμμα του ΔΝΤ, που με κοινωνικούς όρους έχει χαρακτηριστεί σε «σύστημα φτώχειας», καθώς ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα του ενεργού οικονομικά πληθυσμού περιθωριοποιόταν, με την ανεργία να θερίζει ή με τις συνεχείς «ελαφρύνσεις» στο εισόδημά του ή τέλος με τη μειοψηφία αρχικά και κατόπιν με την πλειοψηφία να προσπαθεί να επιζήσει με τα ελάχιστα τα οποία φυσικά κέρδιζε στην παραοικονομία.

Απόρροια αυτής της σταδιακής και ειδικά μετά την κρίση του '98 γοργής σήψης ήταν η πλήρης κατάρρευση του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος. Με αφορμή την αδυναμία της Αργεντινής να αποπληρώσει τα 141 δισ. δολάρια του εξωτερικού της χρέους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αρνήθηκε νέα δανειοδότηση στη χώρα, εάν δεν πραγματοποιούνταν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Ωστόσο, η πραγματική κατάρρευση αποτυπώνεται εν μέρει και στα αποτελέσματα της έρευνας που έγινε από το Κέντρο Στατιστικών Ερευνών.

Τους τελευταίους πέντε μήνες, οι μισοί από τους κατοίκους της Αργεντινής ζουν κάτω από το όριο φτώχειας των 600 πέσος, δηλαδή 190 δολάρια το μήνα. Το όριο των 600 πέσος ισχύει για οικογένειες με τρία παιδιά, ενώ στις βόρειες περιοχές το 70% των κατοίκων ζει κάτω από το συγκεκριμένο όριο.

Η οικονομική κρίση που ταλανίζει την Αργεντινή ώθησε κάτω από το όριο της φτώχειας 100.000 ανθρώπους κάθε μήνα από τον περασμένο Οκτώβρη μέχρι το Μάρτη μόνο στην περιοχή της πρωτεύουσας. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, σχεδόν το 40% του πληθυσμού του Μείζονος Μπουένος Αϊρες, όπου διαβιούν περίπου 12 εκατομμύρια άνθρωποι, αριθμός που αντιστοιχεί στο ένα τρίτο των κατοίκων της χώρας, ζουν σε συνθήκες απόλυτης ένδειας. Μολονότι στη μελέτη δίνονται μόνο ποσοστά, σύμφωνα με τους αναλογικούς υπολογισμούς τους, περίπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι βρέθηκαν κάτω από το όριο της φτώχειας σε όλη την Αργεντινή κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της οικονομικής κρίσης...

Συνάμα, οι αναλυτές υπολογίζουν ότι ένας στους δύο Αργεντίνους είναι φτωχός, με βάση τη δυνατότητά τους να πληρώνουν για βασικά καταναλωτικά αγαθά. Επίσης, όχι μόνο βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας, αλλά και με τις ολοένα αυξανόμενες τιμές των προϊόντων, μετά την υποτίμηση του νομίσματος που είχε ως αποτέλεσμα το πέσο να χάσει το 66% της αξίας του έναντι του δολαρίου από τις αρχές Γενάρη.

Πριν μία δεκαετία κάτω από το όριο της φτώχειας δε ζούσε ούτε το 10% του πληθυσμού. Αντιθέτως, το 10% από τα 36 εκατομμύρια κατοίκους της χώρας σύρθηκε στη φτώχεια μετά την υποτίμηση του πέσο έναντι του δολαρίου, δηλαδή μέσα στους τελευταίους έξι μήνες. Εκτοτε το νόμισμα της Αργεντινής απώλεσε το 70% της αξίας του. Ο πληθωρισμός εκτιμάται στο 21% κι ακόμη μεγαλύτερος, φτάνοντας στο 35% εάν πρόκειται για τα τρόφιμα. Η ανεργία βρίσκεται στο 25% και το ΑΕΠ αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 15% μέχρι τα τέλη του χρόνου.

Οταν στις 19 Δεκέμβρη η λαϊκή οργή πια ξεχύθηκε σαν μανιασμένη θάλασσα στους δρόμους, αφήνοντας πίσω της 31 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, μία νέα σελίδα γύρναγε και το τέλος δεν είναι άδολο. Η καρέκλα και του πέμπτου κατά σειρά Προέδρου, μέσα σε ένα εξάμηνο, Εδουάρδο Ντουάλδε τρίζει επικίνδυνα και μόλις την προηγούμενη εβδομάδα απείλησε και αυτός με παραίτηση, ώστε να πιέσει και να λάβει τελικά την υποστήριξη των κυβερνητών ως προς το πρόγραμμα πολύ αυστηρής λιτότητας που πρέπει να επιβληθεί προκειμένου να ξαναϋπάρξει μία εκχώρηση δανείου εκ μέρους του ΔΝΤ. Τα ακόμη αυστηρότερα μέτρα λιτότητας ήταν το πάγωμα στις αναλήψεις από τις χρηματικές καταθέσεις των πολιτών, κάτι που αναπόφευκτα οδήγησε την οικονομία σε ακόμη μεγαλύτερη στασιμότητα.

Ως αντάλλαγμα, ο Ντουάλδε, σύμφωνα με την εφημερίδα «Κλαρίν», δήλωσε ότι ΘΑ ανακοινώσει ένα άνευ προηγουμένου στην ιστορία της Αργεντινής κοινωνικό πρόγραμμα, που θα επιχειρήσει «να αναδιανείμει τον πλούτο από τους έχοντες στους φτωχότερους».

Εντούτοις, θεωρείται κάτι παραπάνω από αμφίβολο εάν ο Ντουάλδε μπορέσει να επιτύχει κάτι και πολύ περισσότερο εάν θα εφαρμόσει το οικονομικό του πρόγραμμα. Φυσικά, δε γίνεται λόγος για τις εξαγγελίες περί αναδιανομής του πλούτου...

Μπορεί οι κυβερνήτες των Πολιτειών να κάμφθηκαν από τις πιέσεις, «προκειμένου να σώσουν τη χώρα από το απόλυτο χάος», ωστόσο οι Αργεντίνοι, οι οποίοι πάνω από έξι μήνες συμμετέχουν ενεργά σε αυτό που είναι γνωστό ως Αργεντινάσο, δεν πείστηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και πάλι βρέθηκαν στους δρόμους σε ολόκληρη την Αργεντινή απαιτώντας τρόφιμα, δουλιά και αλλαγή της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής. Οι φτωχοί και άνεργοι απαιτούν δωρεάν διανομή τροφίμων και φαρμάκων σε ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να τα εξασφαλίσουν, καθώς και καταπολέμηση της ανεργίας.

Το σύνθημα να «φύγουν όλοι» αντηχεί παντού... Από αναλυτές εκτιμάται ότι ακόμη και η τύχη του Ντουάλδε είναι προδιαγεγραμμένη. «Εχει ήδη φύγει». Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Δικτατορία νέου τύπου ή ακόμη και παλαιού; `Η;