Η ευφορία που επικρατεί εξαιτίας της υπογραφής της «ιστορικής» συμφωνίας ΝΑΤΟ-Ρωσίας, είναι χαρακτηριστική και συνάμα τόσο έντονη που προβληματίζει ακόμη και τους αδαείς, εάν τελικά είναι απλώς ένα προπέτασμα καπνού, ώστε η ψευδαίσθηση, δηλαδή «οικοδομούμε έναν κόσμο ειρήνης και ασφάλειας», να εδραιωθεί ως πραγματικότητα.

Ενδεχομένως, ο χαρακτηρισμός που προσέδωσαν οι «Financial Times», ότι πρόκειται για έναν επίλογο, είναι πιο συγκεκριμένος, ως προς την πραγματικότητα που αφορά το Σύμφωνο Ρωσίας-ΝΑΤΟ και τη σύσταση του Μεικτού Συμβουλίου των 20, όπου θα λαμβάνονται οι κοινές αποφάσεις σε ορισμένους προδιαγραμμένους τομείς, όπως ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας, η διαχείριση των κρίσεων, η μη διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, ο έλεγχος των εξοπλισμών, η αντιπυραυλική άμυνα, οι θαλάσσιες διασώσεις, έκτακτα σχέδια πολιτικής άμυνας, η στρατιωτική συνεργασία, δηλαδή κοινές ασκήσεις, μεταρρύθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων. Εναν επίλογο και τυπικά του κεφαλαίου που κράτησε πάνω από 50 χρόνια, δηλαδή με τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τη σύσταση του ΝΑΤΟ, ως αμυντικού οργανισμού προστασίας των λαών της Δυτικής Ευρώπης από τον κίνδυνο που προερχόταν «εξ ανατολάς»...

Φυσικά, ο πραγματικός ρόλος του ποτέ δεν ήταν αμυντικός. Αντιστοίχως, και η σύσταση του νέου «Συμβουλίου των 20», παρά τους πανηγυρισμούς και τις δηλώσεις, δεν είναι αμυντικός, παρά το ότι μοναδικό στόχο έχουν να πείσουν περί του αντιθέτου: Οτι δεν πρόκειται για «πολεμικό βραχίονα» που θα επεκταθεί αλλά με τέτοιον τρόπο ώστε να προωθηθούν όλα τα σχέδια και να μην είναι μόνον ένας ο κερδισμένος ή να μην είναι προκλητικός ο τρόπος, ώστε να μην εγείρονται οξύτατες αντιδράσεις.

Δηλώσεις όπως αυτές που έκανε και ο Ελληνας πρωθυπουργός που έσπευσε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, επισημαίνοντας ότι «χωρίς αυτήν τη συνεργασία, δεν μπορεί να υπάρξει διαρκής ειρήνη στον κόσμο» αφού η διεθνής κοινότητα είναι αντιμέτωπη με προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπίσει, όπως αυτές έγιναν σαφείς μετά τα τραγικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Βεβαίως, οι νέες προκλήσεις δεν είναι άλλες από την «παγκόσμια τρομοκρατία», έναν όρο που εισήλθε ορμητικά και ουσιαστικά πρόκειται για μία κατασκευή της αμερικανικής ηγεσίας. Ειδικά, η άποψη της κατασκευής του όρου, ενισχύεται και από τον ορυμαγδό των αποκαλύψεων όσον αφορά στο τι συνέβη ή δε συνέβη την αποφράδα ημέρα, όπου όλος ο πλανήτης άλλαξε σελίδα...

Και ενόσω όλοι αναρωτιούνταν ποιος είναι ο πραγματικός νέος ρόλος του ΝΑΤΟ, και εκτονώνονταν σε περίπλοκες αναλύσεις, όπως το εάν το ΝΑΤΟ θα ανασυσταθεί ή θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του, ή τελικά θα καεί μέσα στις ίδιες του τις αντιθέσεις, μία προσεκτική ανάγνωση της συμφωνίας καταδεικνύει ότι οι στόχοι είναι σαφείς και συγκεκριμένοι και δεν είναι άλλοι από την αναδιανομή, μέσω των λουτρών αίματος και των πολέμων που το ίδιο το ΝΑΤΟ θα προκαλέσει.

Ηδη, το ΝΑΤΟ προχωρά σε νέες κινήσεις επαναπροσδιορίζοντας τους στόχους από τη «σύγκρουση Ανατολής-Δύσης» στη «σύγκρουση Βορρά-Νότου» και σύμφωνα με τη νέα διανομή κατά το βρετανικό Guardian, στην Ιταλία εξαιτίας της θέσης της και των αυξανόμενων κινδύνων που παρουσιάζονται στην περιοχή της Μεσογείου αλλά και στην Αφρική, ενώ νέα στρατηγεία για τη μετακίνηση των στρατευμάτων στήθηκαν σε χρόνο - αστραπή, στην Κωνσταντινούπολη, στη Μαδρίτη και στο Μιλάνο ενώ το στρατηγείο στη Νάπολη αναβαθμίζεται...

Εξάλλου, ο Αμερικανός πρόεδρος μας έχει ενημερώσει εγκαίρως για τους νέους στόχους, όπερ και εκπλήξεις δεν υπάρχουν. Ούτε και ψευδαισθήσεις περί «ειρήνης».