Την επικίνδυνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για τους εργαζόμενους στην Περιφέρεια Αστούριας, εξαιτίας της ανάπτυξης με σκοπό το κέρδος, καταγγέλλει το ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας (PCTE) μετά την προχθεσινή έκρηξη σε ορυχείο που στοίχισε τη ζωή σε 5 εργαζόμενους και τραυμάτισε άλλους 4.

Η Κομματική Οργάνωση Αστούριας του PCTE τονίζει ότι «με 5 συναδέλφους νεκρούς, είναι αδύνατο να παραμείνουμε σιωπηλοί και να μην επισημάνουμε την κατάσταση που αντιμετωπίζει η βιομηχανία εξόρυξης της Αστούριας», υπογραμμίζοντας την επιδείνωσή της, «με ολοένα και λιγότερα μέτρα ασφαλείας».

«Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, και το Κόμμα μας το καταγγέλλει εδώ και πολλά χρόνια», συνεχίζει, «επισημαίνοντας τις υπεργολαβίες και τις άδειες που χορηγούνται σε εταιρείες με αμφίβολη τεχνική ικανότητα, ως κίνδυνο για την ασφάλεια των ανθρακωρύχων και το μέλλον των ορυχείων».

Καταγγέλλει επίσης τη «μείωση των επιθεωρήσεων των ορυχείων και του διαθέσιμου τεχνικού προσωπικού», με ευθύνη των αρχών, υπογραμμίζοντας και τις συνέπειες αναδιαρθρώσεων «που αφήνουν χωρίς μέλλον ολόκληρες περιοχές που κάποτε βασίζονταν στον άνθρακα, όπως η νοτιοδυτική Αστούριας και η βορειοδυτική γειτονική επαρχία Λεόν, όπου ζούσαν όλοι όσοι σκοτώθηκαν» από την έκρηξη.

«Η έλλειψη απασχόλησης οδηγεί πολλούς στη μετανάστευση», προσθέτει, «αλλά επιπλέον καταδικάζει άλλους, που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τον τόπο καταγωγής τους, να δεχτούν άθλιες συνθήκες εργασίας σε ό,τι αφορά τα μέτρα ασφαλείας, τους μισθούς και τα ωράρια, καθώς οι υπερωρίες υπερβαίνουν κατά πολύ το επιτρεπόμενο όριο».

Και καταλήγει:

«Σήμερα θρηνούμε τον θάνατο πέντε συντρόφων, αλλά τα δάκρυα λύπης μας πρέπει να μετατραπούν σε οργή. Το περασμένο έτος ήταν καταστροφικό για την ασφάλεια της εργασίας στην Αστούριας, και φέτος οι αριθμοί φαίνεται ότι θα μεγαλώσουν. Το να βασιζόμαστε στην αστική Δικαιοσύνη σημαίνει να καταδικάζουμε τους εαυτούς μας σε αυτούς τους αριθμούς, που είναι οι ζωές των συντρόφων μας και γίνονται όλο και μεγαλύτεροι.

Απαιτείται κινητοποίηση συνδικάτων και εργαζομένων για να ελέγξουμε τις συνθήκες εργασίας και ασφάλειας και να σταματήσουμε τους κινδύνους στους οποίους μπαίνουμε, συχνά για να μη χάσουμε τη δουλειά μας, κάτι που μερικές φορές καταλήγει με τραγικά αποτελέσματα. Αρκετά με τις διακηρύξεις και τις συμβολικές απεργίες. Η εργατική τάξη χρειάζεται επείγοντα μέτρα ασφαλείας ΤΩΡΑ.

Δουλεύουμε για να κερδίσουμε ψωμί, όχι για να χάσουμε τη ζωή μας».