Το κρύβουν μέσα στον αναστημένο Λάζαρο, γιατί το μίσος τον ανέστησε -- και όχι ο Ιησούς, όπως λένε -- για να τελειώσει το έργο που άφησε στη μέση.

Το κρύβουν μέσα σε μια ασημένια λίμνη, όπου το πέταξε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, που κρυφά κατόρθωσε να το περάσει από τον ουράνιο πατέρα του.

Το κρύβουν μέσα στον ύπνο, όπου κανείς δε γνωρίζει πώς είναι, γιατί ζει όλες τις μεταμορφώσεις που ονειρεύεται εκείνος που κοιμάται.

Το κρύβουν στις φυλακές, μέσα στα στήθη των κρατουμένων, που σ' αυτό χρωστάνε τη ζωή τους, νομίζουν πως αυτό τους γέννησε, το λατρεύουν και ποτέ δε μιλούν γι' αυτό.

Το κρύβουν μέσα σ' ένα φιλί, για ώρα κινδύνου και ανάγκης. Ενα φιλί που θα δώσουν μία και μοναδική φορά, συνήθως πριν πεθάνουν.

Το κρύβουν στην έκπληξη που εκδηλώνεται σε στιγμή προδοσίας και προκαλεί το «γιατί με εγκατέλειψες».

Το κρύβει, τέλος, ένας νικητής που χαιρετάει τα πλήθη ενώ ένα γυναικείο κεφάλι γεννιέται ακαριαία στο στήθος του. Στα πόδια του βρίσκεται η πιο επικίνδυνη παγίδα για το μίσος: Η σιωπή. Εχει ανθρώπινο κεφάλι και τα αυτιά της είναι φτερούγες γερακιού. Τη φυλάει ένα μικρό αγόρι με μάσκα από χαρτί κι ένα ξύλο στο δεξί χέρι.