Associated Press

Στιγμιότυπο από τον πρώτο γύρο των εκλογών

Χωρίς εκπλήξεις ολοκληρώθηκε ο πρώτος γύρος των βουλευτικών εκλογών με το Κίνημα για την Προεδρική Πλειοψηφία του Ζακ Σιράκ, όπου συσπειρώθηκε η κεντροδεξιά, να εξασφαλίζει προβάδισμα για αυτοδυναμία στο Κοινοβούλιο. Από τους συμμετέχοντες στην Ενωμένη Αριστερά, το Σοσιαλιστικό Κόμμα συγκράτησε, έστω και με απώλειες, τις δυνάμεις του αλλά οι, συνεργαζόμενοι μαζί του, Πράσινοι και Κομμουνιστές υπέστησαν μεγάλες απώλειες και αναμένεται να δώσουν μάχη για την κοινοβουλευτική τους παρουσία. Πτώση παρουσίασε και το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο. Αντίθετα, ένα νέο ρεκόρ σημείωσε η αποχή, που άγγιξε το 35%.

Την απόλυτη πλειοψηφία «φλερτάρει» ο συνασπισμός του νεογκολικού RPR και των Φιλελεύθερων Δημοκρατών υπό το Κίνημα για την Προεδρική Πλειοψηφία εξασφαλίζοντας το 43,6% των ψήφων. Η Ενωμένη Αριστερά συγκέντρωσε 36%, με τους Σοσιαλιστές στο 24,1% και τους Πράσινους και το ΚΚΓ να σημειώνουν πτώση κάτω από το 5%. Η εξωκοινοβουλευτική τροτσκιστική αριστερά δεν ξεπέρασε το 2,8% ενώ η ακροδεξιά, γενικά, άγγιξε μόλις το 12,2% με το Εθνικό Μέτωπο να συγκεντρώνει, μόλις, 11,2%, δηλαδή 5 μονάδες λιγότερες από τις Προεδρικές. Το ποσοστό του Εθνικού Μετώπου ήταν χειρότερο από το ανάλογο και των βουλευτικών του 1997 (14,9%).

Στο δεύτερο γύρο, της 16ης Ιούνη, θα αναμετρηθούν όσοι υποψήφιοι συγκέντρωσαν ποσοστό μεγαλύτερο του 12,5%. Τη βουλευτική έδρα εξασφάλισαν μόνο 43 βουλευτές. Η κεντροδεξιά αναμένεται να καταλάβει 380 - 446 έδρες από τις 577, η Ενωμένη Αριστερά 127 - 192, και το Εθνικό Μέτωπο το ανώτερο 4 έδρες, γεγονός που του στερεί το ρυθμιστικό ρόλο που φιλοδοξούσε να διαδραματίσει. Αντίθετα, εφόσον επαναληφθούν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, ο Σιράκ μπορεί να νιώθει ο ισχυρότερος Πρόεδρος, τα τελευταία χρόνια στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, αφού θα έχει υπό τον πλήρη έλεγχό του Κοινοβούλιο και Γερουσία.

Στο «στρατόπεδο» του Κινήματος για την Προεδρική Πλειοψηφία επικράτησε ευφορία και αυτοσυγκράτηση. Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός, Ζαν Πιερ Ραφαρέν, δήλωνε ότι «το μήνυμα της αποχής ελήφθη, και όλες οι προεκλογικές δεσμεύσεις θα τηρηθούν». Οι δεσμεύσεις, σύμφωνα με εξαγγελίες Σιράκ, είναι η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, η μείωση κατά 30% της φορολογίας, η επανεξέταση των όρων εφαρμογής του 35ωρου, του μέτρου που φάνηκε να ήταν, τελικά, ο κόλαφος της κυβέρνησης συνασπισμού του Ζοσπέν.

«Θλιμμένος για τη Γαλλία και τους Γάλλους» δήλωνε ο Ζαν Μαρί Λεπέν, επιρρίπτοντας ευθύνες για την πτώση του ποσοστού του στο εκλογικό σύστημα. «Η Αριστερά οφείλει να δώσει μάχη για την παραμονή στο δρόμο της προόδου», τόνιζε ο ΓΓ των Σοσιαλιστών, Φρανσουά Ολάντ, ενώ η πρώην υπ. Δικαιοσύνης, Ελιζαμπέτ Γκιγκού, εκτιμούσε ότι «όλα είναι ακόμα πιθανά, αν κινητοποιήσουμε τους απέχοντες προκειμένου να μην έχει η δεξιά όλες τις εξουσίες».

Ο γαλλικός Τύπος ασχολείται, κυρίως, με την πτώση των δύο άκρων του πολιτικού φάσματος. Η δεξιά Figaro «πανηγυρίζει» γιατί ο κόσμος ψήφισε «ενότητα στην εξουσία», η Liberation εκτιμά ότι οι σοσιαλιστές συγκράτησαν τις δυνάμεις τους μπροστά στη «δεξιά στροφή» και τονίζει ότι «ίσως θα είχαν καλύτερα αποτελέσματα αν δεν είχαν συνεργαστεί με ΚΚ και Πράσινους, των οποίων η πτώση ήταν βέβαιη». Η Ouest France υπολογίζει ότι «ίσως οι σοσιαλιστές να είναι η μόνη αντιπολίτευση στη νέα Βουλή» και τους καλεί να «προχωρήσουν σε νέες συμμαχίες στην Αριστερά». Η Monde, προβλέποντας αυτοδυναμία της κεντροδεξιάς, εκτιμά ότι «το αποτέλεσμα δε μειώνει την κρίση του γαλλικού πολιτικού συστήματος, που αν δεν αντιμετωπιστεί θα χειροτερεύσει ραγδαίως».

Οσο για τη γαλλική έκδοση της International Herald Tribune, τονίζει ότι ο δεξιός Σιράκ «παραμένει οπαδός του ισχυρού κράτους και κλείνει το δρόμο στην πλήρη απελευθέρωση των αγορών κάνοντας τον Εργατικό Μπλερ να μοιάζει με γνήσιο δεξιό». Με την εκτίμηση διαφωνεί ο Γάλλος οικονομολόγος Εμανουέλ Φερί που τονίζει ότι «άνοιξε ο δρόμος για πολιτική σταθερότητα που είναι προϋπόθεση για τις αναγκαίες, εδώ και καιρό, μεταρρυθμίσεις».