Για τον εντελώς απονήρευτο θα έπρεπε τουλάχιστον να προκύψει αμέσως το λογικό ερώτημα: Και ποιοι είναι αυτοί; Από πού έως πού «προτείνουν»-υπαγορεύουν αλλαγή ηγεσίας για έναν λαό, που έχει εκλέξει ο ίδιος από ποιον θα αντιπροσωπεύεται; Από πού έως πού του «προτείνουν» Συντάγματα, θεσμούς, τρόπους διοικητικής οργάνωσης κ.ά.; Το λογικό δεν είναι το κουμάντο να το κάνουν μόνο στο σπίτι τους; Αλλωστε, κατά τα φαινόμενα και σύμφωνα με τις πρόσφατες αποκαλύψεις του διεθνούς Τύπου, σχετικά μόνο με το πώς αξιοποίησαν τις «πληροφορίες» για την 11η του Σεπτέμβρη, αν μη τι άλλο, δεν αποδείχτηκαν και «νοικοκυραίοι» της προκοπής...

Αυτά, για τον εντελώς απονήρευτο... Γιατί οι υπόλοιποι ξέρουν, πως από την πρώτη στιγμή που βγήκαν εκπρόσωποι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και έκαναν λόγο για «ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος», εννοούσαν κράτος υποταγμένο στις ορέξεις των ΗΠΑ, οι οποίες δεν πρόκειται να «χορτάσουν», αν δεν τα πάρουν όλα στην περιοχή. Αυτή η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα είναι πίσω απ' ό,τι προτείνουν ή κάνουν όλον αυτόν τον καιρό.

Το σχέδιο ήταν από την αρχή ευκολονόητο. Με σύμμαχο και συνένοχο την ισραηλινή κυβέρνηση επιτίθενται κατά του λαού της Παλαιστίνης και, ταυτόχρονα, φθείρουν όχι μόνον τον Γ. Αραφάτ ως πρόσωπο αλλά το σύνολο της Παλαιστινιακής Αρχής ως διοικητικής οντότητας. Την ίδια ώρα, φυσικά, «βάφουν» το άσπρο μαύρο και την άρνηση του παλαιστινιακού λαού να πέσει στα γόνατα και να τους προσκυνήσει την ονομάζουν «τρομοκρατία».

Αυτή η τρομοκρατική επιχείρηση με όργανο τον ισραηλινό στρατό έχει στοιχίσει εκατοντάδες νεκρούς Παλαιστινίους, μεταξύ τους αμέτρητα ανήλικα παιδιά και αθώους, ξεσπιτωμένες οικογένειες, χιλιάδες φυλακισμένους, περιοχές ολόκληρες που μετέτρεψαν τα τανκς σε μπάζα μαζί με τους κατοίκους τους. Οσο αυτή η επιχείρηση βρίσκεται σε εξέλιξη οι συνένοχοι των ΗΠΑ ιμπεριαλιστές, σαν να μη βλέπουν τους αληθινούς ενόχους, «φυσούν» τη φλόγα του πολέμου, πότε τάχα καταγγέλλοντας την «τρομοκρατία» και πότε ενθαρρύνοντας την κυβέρνηση Μπους να «δώσει λύση...». Σ' αυτό το «οργωμένο χωράφι» έρχονται τώρα οι προτάσεις Μπους να σπείρουν, για άλλη μια φορά, «το δικαίωμά τους», να ζητήσουν από τον παλαιστινιακό λαό να υποταχτεί σε όλα τους τα κέφια.

Δεν ανήκουμε σε αυτούς που εξεπλάγησαν. Από ιμπεριαλιστές ιμπεριαλιστικά φερσίματα περιμένεις, αν δεν έχεις αυταπάτες. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι να αναζητάς απ' αυτούς το δίκιο σου. Το ζήτημα είναι, να θεωρείς δεδομένη τη φύση του εκμεταλλευτικού συστήματος και άρα «από χέρι» και την πρακτική του. Τότε αντί να χάνεις πολύτιμο χρόνο στις αυταπάτες, οργανώνεις την αντίσταση, όχι για να χωρέσεις στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, αλλά για να τα χαλάσεις και, ταυτόχρονα, να διαμορφώνεις συσχετισμούς, που θα ξεφορτωθούν οριστικά το ξεπερασμένο άρρωστο σύστημα.