«Απαράδεκτο, αλλά μεμονωμένο περιστατικό», χαρακτήρισε προχτές ο Γ. Παπαντωνίου την κλοπή οπλισμού από στρατόπεδο της Κω. Και μέρες που είναι, ας μην του χαλάσουμε το χατίρι. Φανταζόμαστε, όμως, ότι δε θα διαφωνεί με την εκτίμηση ότι οι πλημμελείς - όπως χαρακτηρίστηκαν - συνθήκες λειτουργίας και φύλαξης του συγκεκριμένου στρατοπέδου, κάθε άλλο παρά είναι μεμονωμένο περιστατικό. Και το γεγονός αυτό δεν αντιμετωπίζεται, ούτε με την ...τυχαία δημοσιοποίηση των ποινών, ταυτόχρονα με τη συνέντευξη Τύπου του κ. υπουργού, ούτε με τους ΝΑΤΟικής έμπνευσης και επεξεργασίας εκσυγχρονισμούς, που ανακοίνωσε. Το επίπεδο οργάνωσης, ετοιμότητας, κλπ., ενός εθελοντικού στρατού εξαρτάται - πρώτα και κύρια - από τη συνειδητή συμμετοχή και το ηθικό του έμψυχου δυναμικού του. Με άλλα λόγια, από το ξεκάθαρο περιεχόμενο του πατριωτικού ρόλου και χαρακτήρα του, ως δύναμης υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, και μια σειρά άλλους παράγοντες, όπως η δημοκρατική του λειτουργία, οι αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής και εκπαίδευσης των στρατευμένων, κλπ.

Για όλ' αυτά, όμως, δεν ακούσαμε να πει τίποτε ο κ. υπουργός...