Ο κουκουλοφόρος νομιμοποιήθηκε ανατριχιαστικά προς θρίαμβο της κουλτούρας της Κου Κλουξ Κλαν, την οποία με βαθιά μελαγχολία διαβάζω να υπερασπίζεται σταθερά ο Στέλιος Ράμφος που με έπεισε πως πρέπει να εκδίδω τη «Νέμεσιν» σε πολυτονικό για να μην κυριαρχήσει σε ακρωτηριασμένο έθνος το εμπορικό δαιμόνιο του κυρίου Μάικροσοφτ!...

Ο υπέροχος Κώστας Κεντέρης μετράει χρυσά μετάλλια σ' όλες τις διεθνείς συναντήσεις την ίδια ώρα που το επιβατηγό πλοίο με το όνομά του, που δικαίως το φέρει, αδίκως ξεμένει κάθε τρεις και μία από μηχανικά προβλήματα, ταλαιπωρώντας επιβάτες.

Σε μια συγχυσμένη ελληνική κοινή γνώμη και διακοποφυγαδευμένους πολίτες ο σημερινός διαβόητος Γεωργαλάς γίνεται έγκυρος Ντάνος Κρυστάλλης χωρίς αιδώ, αλλά με σχεδόν εθνική τηλεοπτική περηφάνια, κρεμασμένη στο καρφί μιας ιδεολογικής εξώπορτας που οδηγεί στο χάος των ιδεολογημάτων της «τάξης», της «ασφάλειας», «της ευρωπαϊκής δημοκρατίας».

Πετραδάκι - πετραδάκι θεμελιώνεται αυτό το θέρος η τρομολαγνεία. Από την «ποδοσφαιροποίηση» της δημόσιας ζωής, περνάμε γρήγορα στη «θριλεροποίησή» της. Μαθαίνουμε με το ζόρι να μην ανατριχιάζουμε στην παρομοίωση (STAR, 9-8-2002) της «17Ν» με τον ΕΛΑΣ(!!!), αφού σχεδίαζε λέει να τινάξει τον Κλίντον όπως οι ΕΛΑΣίτες τη Μεγάλη Βρετανία. Δεν υπάρχει πάτος στην εξοικονόμηση της αβύσσου. Αλλά αν αφήσουμε τη δημόσια ρητορική στους έχοντες και κατέχοντες το θεαματικό μερίδιο του λέοντος στη διαστροφή της Ιστορίας, θα θερίσουμε θύελλες. Σε λίγο η Ικαρία δε θα παραπέμπει σε εξορίας τόπο, αλλά σε... μήτρα των κακώς Ξηρών Καρπών. Δεν απαντιέται αυτή η χυδαία βομβαρδιστική τρομοκρατική προπαγάνδα με το σεις και με το σας, με αστικές απολίτικες ευγενικές τάχαμου τοποθετήσεις και με ανέκδοτα στις παρέες.