Κάτι παράξενο συμβαίνει κάτω από τα πόδια μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το βαρυτικό πεδίο της Γης ξαφνικά ανέκρουσε πρύμνα και από κει που γινόταν όλο και πιο σφαιρικό, άρχισε και πάλι να γίνεται πιο πεπλατυσμένο στους πόλους και εξογκωμένο στον ισημερινό. Οι επιστήμονες που παρατήρησαν τη μεταβολή υποψιάζονται, χωρίς να είναι βέβαιοι, ότι η ίδια η Γη πλαταίνει στους πόλους με τους ωκεανούς να διογκώνονται στον ισημερινό.

Εκείνο που ξέρουν με βεβαιότητα είναι πως ως αποτέλεσμα της περιστροφής της η Γη ποτέ δεν ήταν ολοστρόγγυλη. Ηταν πάντα διογκωμένη στον ισημερινό, και μάλιστα σήμερα είναι εκεί κατά 0,3% πιο «παχιά». Ομως, από το τέλος της πιο πρόσφατης εποχής των Παγετώνων και έπειτα, ο πλανήτης μας είχε αρχίσει να στρογγυλεύει, απαλλαγμένος από το βάρος ενός στρώματος πάγων με πάχος χιλιομέτρων, που κάλυπτε τις αρκτικές περιοχές του. Ως αποτέλεσμα σε ορισμένα σημεία της Σκανδιναβίας και του Καναδά, το έδαφος ανεβαίνει ένα εκατοστό κάθε χρόνο.

Οι δορυφορικές μετρήσεις είχαν δείξει από τη δεκαετία του 1970 ότι αυτό το στρογγύλεμα του πλανήτη προκαλεί αντίστοιχο στρογγύλεμα (ομοιόμορφο μέγεθος) του γήινου βαρυτικού πεδίου. Ομως, το 1998 τα φαινόμενα αντιστράφηκαν. Οι επιστήμονες δε θεωρούν ότι έπαψε το στρογγύλεμα του πλανήτη. Η σκέψη ότι η μεταβολή του βαρυτικού πεδίου οφείλεται σε κινήσεις του μάγματος δεν υποστηρίζεται από τις μετρήσεις. Ούτε και ενδεχόμενη μείωση του πάγου στους πόλους με αντίστοιχη αύξηση του νερού σε υγρή μορφή στους ωκεανούς μπορεί να εξηγήσει τα δεδομένα. Ετσι, πιθανολογούν - και συλλέγουν στοιχεία - για το ενδεχόμενο η μεταβολή να οφείλεται σε ωκεάνια ρεύματα μεγαλύτερης κλίμακας ακόμα και από το Ελ Νίνιο, που μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες νερού στην κατεύθυνση βορράς-νότος, όπως η Δεκαετής Παλινδρόμηση του Ειρηνικού. Οι νέες μετρήσεις θα δώσουν την οριστική απάντηση.