Ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή που ανακοινώθηκε χτες, έδειξε πως ο επίσημος τιμάριθμος αυξήθηκε και τον Αύγουστο (μήνας διακοπών αλλά και εκπτώσεων) 0,2%. Σύμφωνοι. Εξηγεί όμως αυτό το ποσοστό αύξησης την οργή που υπάρχει στον κόσμο για τις μεγάλες ανατιμήσεις στην αγορά; Εξηγεί το γεγονός ότι ακόμα και η κυβέρνηση σύσσωμη μιλάει για αισχροκέρδεια και αδικαιολόγητη ακρίβεια; Και επειδή μάλλον ένα ποσοστό αύξησης των τιμών 0,2% ακόμα κι όταν αυτό αποτελεί γενικό μέσο όρο, δεν προκαλεί τέτοιο κύμα αντιδράσεων, το ερώτημα που τίθεται είναι άλλο: Ανταποκρίνεται ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή στην καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι - καταναλωτές; Αντιστοιχούν τα ποσοστά του δείκτη που κάθε φορά μας παρουσιάζει η Στατιστική Υπηρεσία στο επίπεδο των τιμών της αγοράς και τις συνεχείς ανατιμήσεις που πλήττουν το λαϊκό εισόδημα; Μπορούν οι εργαζόμενοι να βασίζονται μόνο σε τέτοιους δείκτες ώστε να διαμορφώνουν τα αιτήματά τους για την εισοδηματική πολιτική και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις;

Η απάντηση είναι μία και μοναδική: Οι μέσοι όροι και οι δείκτες της Στατιστικής, πόρρω απέχουν από κάθε αντικειμενική εξέλιξη στον τομέα των τιμών. Μπορεί οι αστοί οικονομολόγοι με τα μοντέλα τους να τους έχουν προσδώσει επιστημονική επίφαση, όμως όταν τέτοιου είδους δείκτες προσαρμόζονται στα πραγματικά δεδομένα, τότε η εικόνα που φαίνεται πολλές φορές είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Ενα παράδειγμα που μιλάει από μόνο του: Φέτος, από το Μάρτη, ο ΟΤΕ προχώρησε σε σημαντικότατες ανατιμήσεις των τιμολογίων του. Μόνο το πάγιο αυξήθηκε 21,5%, ενώ οι νυχτερινές αστικές κλήσεις κατά 69,5%. Κι όμως! Η Στατιστική, λέει, ότι οι δαπάνες για επικοινωνίες φέτος τον Αύγουστο ήταν φτηνότερες κατά 4,5% (!!!) σε σχέση με τον ίδιο περσινό μήνα.

Αν ρωτηθούν οι αρμόδιοι πώς συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα δικαιολογήσουν την παραδοξολογία, αραδιάζοντας ένα σωρό στατιστικά μοντέλα, φόρμουλες και αξιώματα, που από τη σκοπιά της στατιστικής είναι πιθανό να έχουν και βάση. Ομως, σε κάθε περίπτωση, το διά ταύτα μένει πάντα το ίδιο: Η εξέλιξη των τιμών όπως αποτυπώνονται στον ΔΤΚ δεν έχει καμιά σχέση και αποτελούν εμπαιγμό για τους εργαζόμενους που βεβαίως κάνοντας τις αναγκαίες αγορές τους δεν πληρώνουν με βάση τα Δελτία Τύπου της Στατιστικής Υπηρεσίας, αλλά με βάση τις μισθοδοτικές καταστάσεις των αφεντικών...