Ξεκίνησε χτες στη Λευκωσία, με διεθνή συνάντηση 28 εθνικών οργανώσεων, το 23ο Συνέδριο της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ). Το φόρουμ, με θέμα «Παγκοσμιοποίηση και συνδικαλιστικό κίνημα», άνοιξαν εκ μέρους της ΠΕΟ ο Μπάμπης Κυρίτσης, γενικός γραμματέας της και ο οικονομολόγος Στ. Τομπάζος.

Ο γραμματέας της ΠΕΟ, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε: «Είναι ευθύνη όλων μας να δημιουργήσουμε τις αναγκαίες προϋποθέσεις για ενότητα δράσης του παγκόσμιου συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στην πολιτική απορύθμισης, που θέλει τη σύγχρονη κοινωνία να υποτάσσεται στους κανόνες της αγοράς και του αδυσώπητου ανταγωνισμού, που καταργεί τις κατακτήσεις των εργαζομένων, επιδιώκοντας την κατάργηση των κατώτατων ορίων αμοιβής και την απορύθμιση και αποπροστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων».

Παρεμβάσεις έκαναν εκπρόσωποι των εθνικών και κυπριακών οργανώσεων, της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, των ρωσικών Συνδικάτων, της ΚΑΚ, και άλλοι, από τους οποίους οι περισσότεροι περιέγραψαν τα προβλήματα και τις δυσκολίες από τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης. Σημείωσαν, ταυτόχρονα, την ανάγκη να υπάρξει κάποιας μορφής συντονισμός. Στο φόρουμ από την Ελλάδα μίλησαν ο Γ. Μαυρίκος, εκ μέρους της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, και ο Μπ. Βορτελίνος, από την ΑΔΕΔΥ.

Ο Γ. Μαυρίκος, στην ομιλία του, είπε μεταξύ άλλων: «Με τις ανατροπές στα συστήματα των σοσιαλιστικών χωρών που συντελέστηκαν στην περίοδο 1989 - 1991, ο διεθνής συσχετισμός άλλαξε δραματικά υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης. Η νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων που διαμορφώθηκε ισχυροποίησε τις εξουσίες των πολυεθνικών και των μονοπωλίων και προβάλλει το ψευδώνυμο του ιμπεριαλιστικού συστήματος, την "παγκοσμιοποίηση".

Ετσι, για τις δυνάμεις του κεφαλαίου, η "παγκοσμιοποίηση" μέσα από ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων, τις μεσαιωνικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος κοινωνικής προστασίας, την αύξηση της ανεργίας και την εξαθλίωση των ανέργων, την περιθωριοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, την εξάπλωση των ναρκωτικών, στόχο έχει την ενίσχυση του καπιταλιστικού συστήματος, τον πολλαπλασιασμό των κερδών για τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια και την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης σε βάρος της εργατικής τάξης».

Σχετικά με το συνδικαλιστικό κίνημα τόνισε: «Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τις ανατροπές της περιόδου 1989-1991 δυνάμεις στο συνδικαλιστικό χώρο προβάλλουν τώρα πιο επίμονα το λεγόμενο "εκσυγχρονισμό" και στηρίζουν τη γραμμή της συναίνεσης και των κοινωνικών εταίρων, όπου, υποτίθεται, εργάτες και εργοδότες, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, γίναμε τώρα σχεδόν αδέλφια και μπροστά στη λεγόμενη οικουμενικότητα των προβλημάτων οφείλουμε όλοι μαζί να προσφέρουμε στο κόστος για την αντιμετώπισή τους. Οι υποστηρικτές αυτής της γραμμής προσποιούνται ότι ανακάλυψαν καινούριες ιδέες, ότι μέσα από τα γυαλιά του "εκσυγχρονισμού" τους βλέπουν πράγματα που τάχα δε βλέπουμε εμείς οι άλλοι. Διαμορφώνουν θεωρίες και ιδεολογήματα για να δικαιολογήσουν την πολιτική και τις επιλογές τους».

«Εμείς ως ΠΑΜΕ - συνέχισε - πιστεύουμε ότι οι αλλαγές που συντελέστηκαν και συντελούνται, με ραγδαίο μάλιστα ρυθμό, στον κόσμο ολόκληρο, έρχονται να υπογραμμίσουν ότι στον καπιταλισμό υπάρχουν δυο βασικές τάξεις, η αστική και η εργατική τάξη, και ότι οι αλλαγές, οι νέες συνθήκες, τα καινούρια δεδομένα κάνουν πιο επιτακτική τη χωρίς όρια πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στην άλλη τάξη».

Ο συνδικαλιστής αναφέρθηκε και στην κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας, στη γραμμή της υποταγής των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Επειτα, τόνισε ότι το ΠΑΜΕ είναι έτοιμο να συναντηθεί με συνδικάτα και συνδικαλιστές των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης, που έχουν παράλληλες ή ίδιες αγωνίες. «Εχουμε διαλέξει δύσκολο δρόμο, αλλά είναι ο σωστός δρόμος», κατέληξε.