Ενα από τα ογκωδέστερα αλλά συναρπαστικότερα βιβλία του γιγαντιαίου έργου: «Ανθρώπινη κωμωδία» του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, το εξαιρετικό «Μεγαλεία και δυστυχίες των κουρτιζάνων», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ινδικτος» σε μετάφραση του Ξεν. Κομνηνού. Το «Μεγαλεία» -σημειώνει στον πρόλογό του ο μεταφραστής- αρχίζει να εκδίδεται στα 1838 και ολοκληρώνεται στα 1847, τρία χρόνια περίπου πριν από το θάνατο του Μπαλζάκ (1799-1850). Η αρχική μορφή του τελικού πρώτου μέρους που σχεδιάζεται ήδη από τα 1835 εκδίδεται στα 1838 με τον τίτλο «Η Μουδιάστρα» (La Torpille) σ' έναν τόμο μαζί με τα «Η Ανώτερη γυναίκα» και ο «Οίκος Νισενζέν».

Η σύγχρονη Μητρόπολη, αυτό το οργιαστικό κοινωνικό δάσος, που ο σατανικός του χαρακτήρας ανέδειξε τον Μπαλζάκ, είναι μια συμπυκνωμένη εικόνα της κοινωνίας. Ετσι, η φιγούρα του προικισμένου, φιλόδοξου νέου που έρχεται από την επαρχία, για να κατακτήσει το Παρίσι... δεσπόζει στις σελίδες του συναρπαστικού αυτού μυθιστορήματος. Και δεν είναι τυχαίο που ο Λυσιέν ντε Ρυμπαμπρέ, η ενσάρκωση αυτής της τραγικής νεανικής φιγούρας, είναι ο ήρωας που απασχόλησε τον Μπαλζάκ περισσότερα χρόνια από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο της «Ανθρώπινης Κωμωδίας» και πρωταγωνιστεί σε δυο από τα βαθύτερα και ωριμότερα μυθιστορήματά του, όπως είναι «Τα μεγαλεία» και, «Οι Χαμένες Ψευδαισθήσεις». Μέσα από το αρχετυπικό αυτό σχήμα, μέσα από τούτη την αναμέτρηση του Λυσιέν με το Παρίσι στις παραμονές της Ιουλιανής Επανάστασης του 1830, η οποία εισάγει τις κοινωνικές δομές και το οικονομικό σύστημα όπου βρίσκονται και οι δικές μας ρίζες, ο Μπαλζάκ δε μας δίνει μόνον μια περιγραφή και ανάλυση της κοινωνίας αυτής, αλλά φέρνει στο φως και τη βαθιά κρίση, το πρόβλημα που σοβεί σε αυτόν τον κατ' εξοχήν «ανθρωπολογικό» αιώνα, ο οποίος θέλησε να πραγματοποιήσει μια εποχή, όπου ο άνθρωπος θα ήταν για τον εαυτό του ο μόνος θεός και ο μόνος Κόσμος.