Λίγες μέρες έμειναν μέχρι το επίσημο άνοιγμα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, που θα πραγματοποιηθεί στη Φλωρεντία στις 6-10 Νοέμβρη 2002.
Εκπρόσωποι της Κίνησης «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», του ΠΑΜΕ, της ΚΝΕ, της ΝΔΕ, της ΕΕΔΥΕ, του Βαλκανικού ΑντιΝΑΤΟικού κέντρου, του ΚΚΕ, της Πανσπουδαστικής ΚΣ Ιταλίας όπως και εκατοντάδες διαδηλωτές με τις αποσκευές τους γεμάτες από αγωνιστική πείρα και διάθεση ετοιμάζονται να μεταβούν στη Φλωρεντία, για να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, που θα πραγματοποιηθεί από 6-10 Νοέμβρη στην πόλη, και ιδιαίτερα στη μεγάλη ευρωπαϊκή αντιπολεμική πορεία, που θα πραγματοποιηθεί στις 9 του Νοέμβρη.
Ανάμεσα στα σεμινάρια και τα εργαστήρια του Φόρουμ ξεχωριστή σημασία αποκτούν με βάση τις εξελίξεις το σεμινάριο που θα οργανώσει στις 7 Νοέμβρη το Βαλκανικό ΑντιΝΑΤΟικό Κέντρο «Ενάντια στο ΝΑΤΟ και τον Ευρωστρατό» με ομιλητές από πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως και το σεμινάρια «Εναλλακτική λύση για την Ευρώπη: ο Σοσιαλισμός» που θα οργανώσει στις 8 Νοέμβρη το ΚΜΕ με το Ινστιτούτο «Μαρξ-Ενγκελς» της Γερμανίας. Και βέβαια, η συζήτηση που οργανώνει η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» για την αντισύνοδο κορυφής του χρόνου τον Ιούνη στη χώρα μας, όπως και το σεμινάριο της ΠΟΔΝ για τους αγώνες της νεολαίας στην Ευρώπη.
Θέματα δηλαδή, που ακουμπάνε σε κεντρικά ζητήματα της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης στη χώρα μας, αλλά και στο πλαίσιο του Φόρουμ και του λεγόμενου «κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση».
Πρόκειται για μια συνάντηση σημαντική και δύσκολη. Δύσκολη όχι μόνο γιατί τα κινήματα έχουν να αντιμετωπίσουν την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, η οποία βάζει αλλεπάλληλα εμπόδια στην πραγματοποίησή του, αξιοποιώντας βεβαίως και τις σχετικές παλιότερες συζητήσεις στην ΕΕ και το αντιδραστικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώνει οι Βρυξέλλες, αλλά και γιατί στο πλαίσιο του Φόρουμ έχουν να αντιμετωπίσουν και ορκισμένους εχθρούς των κινημάτων και των λαϊκών αγώνων: δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και των αριστερών δεκανικιών της, τα δίκτυα της ΑΤΤΑC, μέχρι και το μακρύ χέρι της Κομισιόν στο εργατικό κίνημα, τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (που, να θυμίσουμε, συνεπεξεργάστηκε τη «Λευκή Βίβλο», χειροκρότησε τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, και είναι ο στυλοβάτης της κοινωνικής συναίνεσης στην ΕΕ). Οι επιδιώξεις αυτών των δυνάμεων είναι ποικίλες: άλλες θεωρούν ότι το Φόρουμ μπορεί να αποτελέσει μια κολυμπήθρα του Σιλωάμ, για να ξεπλύνει τη στάση στήριξης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ευρώπη, άλλες γιατί θεωρούν ότι μπορούν να κατασκευάσουν σχήματα, για να χειραγωγήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια που συσσωρεύεται στο έδαφος της κρίσης, άλλοι θεωρούν ότι έτσι θα βρουν το δρόμο προς τη «νέα» κεντροαριστερά, και άλλοι όλα τα παραπάνω μαζί.
Στη Φλωρεντία, όπως και στη Θεσσαλονίκη η αντιπαράθεση των δύο γραμμών θα είναι ορατή
Ενδεικτικά ήσαν όσα συνέβησαν στην τελευταία προπαρασκευαστική συνάντηση του Φόρουμ στη Βαρκελώνη όπου:
- Κυριάρχησε η αδιαφάνεια και οι αποφάσεις «κάτω από το τραπέζι». Αλλα αποφασίζονταν συλλογικά στις ομάδες εργασίες και... τα αντίθετα έρχονταν ως εισήγηση και συμπέρασμα στην ολομέλεια να αποφασίσει!!
- Χειροτέρευσε σημαντικά το πρόγραμμα. Η συνδιάσκεψη για τις τοπικές συγκρούσεις και την ευθύνη της Ευρώπης κρίθηκε μη αναγκαία (Βαλκάνια και Κυπριακό συμπεριλαμβάνονταν), αντίθετα στη θέση της κρίθηκε αναγκαία και απαραίτητη... συνδιάσκεψη για τα προβλήματα των ομοφυλόφιλων στην Ευρώπη. Ορισμένα σεμινάρια «εξαφανίζονταν» ξαφνικά, ενώ τα χίλια και ένα σεμινάρια της ΑΤΤΑC βρέθηκαν, όλα μα όλα «οκ».
- Οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας κάθισαν για τα καλά στο σβέρκο των κινημάτων, με την αναγόρευσή της «σε ένα από τα τέσσερα πολιτικά ρεύματα της αριστεράς στην Ευρώπη» (!), όπως είπε και ο σ. της Επανίδρυσης που παρουσίαζε το σχέδιο προγράμματος, εισηγούμενος το πάνελ του περίφημου «διαλόγου μεταξύ κινημάτων και κομμάτων».
- Ακόμα και μια ήπια ανακοίνωση για το θέμα του πολέμου στο Ιράκ απορρίφθηκε μετά πολλών επαίνων. Για ΝΑΤΟ και Ευρωστρατό, βέβαια, δε χρειάζεται να αναφέρουμε ότι αυτού του είδους οι δυνάμεις κάνουν πως δεν ξέρουν, δεν άκουσαν δεν είδαν. (Οπως άλλωστε και ο Πολυζωγόπουλος πρόσφατα).
Δε χρειάζεται να πούμε ότι λοιπές «δημοκρατικές δυνάμεις» από Ελλάδα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και συνοδοιπόροι), που κατά τα άλλα όψιμα «ανακάλυψαν» το αντιπολεμικό κίνημα κατάπιαν τη γλώσσα τους και σε αυτό το σημείο.
Τελικά, τι θα γίνει στη Φλωρεντία; Οι κομμουνιστές, πάντως, θα είναι εκεί. Με τη δική τους ταυτότητα, και θέσεις. Γιατί, σημαντικές δυνάμεις και κινήματα θα συμμετέχουν εκεί. Γιατί μόνο με τη συντονισμένη παρέμβαση των κομμουνιστών μπορεί να είναι αποτελεσματική η αντιπαράθεση στις δυνάμεις της συναίνεσης πανευρωπαϊκά, μόνο έτσι μπορούν να απελευθερωθούν νέες λαϊκές δυνάμεις από τον μετεωρισμό μεταξύ «κεντροαριστεράς» και «κεντροδεξιάς» εκδοχής της ίδιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, να βρουν αποκούμπι και σημείο αναφοράς. Γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να είναι επιτυχημένη, μαζική και μαχητική, αντιιμπεριαλιστική, αντιΝΑΤΟική η ευρωπαϊκή διαδήλωση ενάντια στον πόλεμο, που θα πραγματοποιηθεί στις 9 Νοέμβρη στη Φλωρεντία. Γιατί, δε χαρίζουμε τους αγώνες και τα κινήματα στη σοσιαλδημοκρατία, και τους «αριστερούς» βαστάζους της. Και η Φλωρεντία θα είναι ένα μέρος να διαλέξει κανείς -ιδιαίτερα δυνάμεις και κινήματα που δεν έχουν ακόμη αποφασίσει- πού να πάει, ποιον να αφήσει και κάτω από ποια σημαία να καταταχτεί. Αν κάποιος ή κάποιοι προτιμήσουν την μπλε σημαία της ΕΕ, σίγουρα το φταίξιμο δε θα 'ναι δικό μας. Γιατί η σημαία των αγώνων, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης θα είναι εμφανής και θα φροντίσουν οι Κομμουνιστές και οι λαϊκές δυνάμεις γι' αυτό.
Κυρίως φύλλο 
Feeds
Πολύμορφη χειραγώγηση 
