Τι επιδιώκει όμως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, μέσα από τις οργανωτικές αλλαγές που προτείνει;
Με αυτό τον τρόπο η πλειοψηφία θέλει να κουκουλώσει την εξής απλή αλήθεια: Οτι δηλαδή όλες αυτές οι «αντικειμενικές αλλαγές», που πράγματι δυσκολεύουν τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, τη λειτουργία τους, που προσθέτουν καινούρια εμπόδια στο τράβηγμα εργατών στο συνδικαλισμό, έχουν γίνει και με τη δική της αμέριστη συμπαράταξη με τους εργοδότες. Είναι η πλειοψηφία αυτή που πρωτοστατεί στην προώθηση της ΟΝΕ και των νέων εργασιακών σχέσεων που απαιτεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Είναι η πλειοψηφία που δίνει όρκους πίστης στην «ανταγωνιστικότητα», στην «παραγωγικότητα», η επίτευξη των οποίων προϋποθέτει την ελαστικοποίηση της εργασίας. Αλλά αν είναι μια φορά δύσκολη η ένταξη εργαζομένων στα συνδικάτα, είναι φανερό ότι ο «απασχολήσιμος» του κύριου Σημίτη είναι δέκα φορές πιο δύσκολο να έρθει σε αυτά. Αλλά το μοντέλο του «απασχολήσιμου» δε στηρίζει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι θέλει να προσδώσει σε αυτή την πολιτική και το βάρος της καταστατικής αρχής και να περιληφθεί αναφορά «για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος».
Στην πραγματικότητα, αυτό που επιδιώκει και μέσα από το καταστατικό συνέδριο της ΓΣΕΕ η πλειοψηφία, είναι να αναδιαρθρώσει και να ενισχύσει τους μηχανισμούς χειραγώγησης των εργαζομένων. Για τη μόνη «αντιστοίχιση» που ενδιαφέρεται, είναι αυτή με τους στόχους του κεφαλαίου, με την αύξηση της κερδοφορίας του, με την ακόμα μεγαλύτερη πρόσδεση των συνδικάτων στους καταστατικούς σκοπούς και στις αρχές του ΣΕΒ, των Ευρωπαίων βιομηχάνων, της «Λευκής Βίβλου» και του Συμφώνου Σταθερότητας.
Στον σκοπό αυτό εντάσσονται και οι συγκεκριμένες οργανωτικές αλλαγές που επιδιώκει η πλειοψηφία. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, προτείνεται η δημιουργία Περιφερειακών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων (ΠΣΟ), που θα εντάσσουν στη δύναμή τους τα αντίστοιχα Εργατικά Κέντρα της κάθε περιφέρειας (π.χ. Θεσσαλίας, Ηπείρου κλπ.). Η σκόπευση δεν είναι καθόλου αθώα. Οχι μόνο γιατί ανάμεσα στη «βάση» και στην κορυφή παρεμβάλλεται ακόμα ένα φίλτρο. Οχι μόνο γιατί, μέσα στις τόσες δυσκολίες της πολυδιάσπασης, της απόστασης των συνδικάτων από τους χώρους δουλιάς, από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τοποθετείται ακόμα ένα κόσκινο. Αλλά και γιατί η ΠΣΟ παραπέμπει ευθέως σε σχήματα που έχουν να κάνουν με τα ευρωπαϊκά δρώμενα, με τα κονδύλια διαχείρισης σε επίπεδο περιφέρειας και του Γ΄ ΚΠΣ. Δηλαδή με νέους μηχανισμούς ενσωμάτωσης των εργαζομένων, με νέους ρόλους για τα συνδικαλιστικά τους στελέχη και σε κατευθείαν σύνδεση με τον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό»..!
Οπως ψάχνουν να αλλάξουν και τον λογότυπο της ΓΣΕΕ και να αντικαταστήσουν τους εργάτες με ...συνεργάτες. Ογδόντα τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση της Συνομοσπονδίας, κάποιοι νιώθουν άβολα ακόμα και με την υπόμνηση της λέξης «εργάτης». Αλλά όπως και τότε δε θα καταφέρουν να «καταργήσουν» την πάλη των τάξεων, όσες «ευρωπαϊκές» υποκλίσεις και αν κάνουν στα αφεντικά τους.