«Η πράσινη γραμμή στη Λευκωσία χωρίζει την Αγκυρα από τις Βρυξέλλες» (Κ. Σημίτης -Ομιλία στην κοινή συνεδρίαση ΚΕ και ΚΟ του ΠΑΣΟΚ στις 28.11.2002). «Η ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων (σ.σ. για την ένταξη της Τουρκίας) δεν εξαρτάται από τη λύση του Κυπριακού» (Κ. Σημίτης - Δηλώσεις μετά τη συνάντηση με τον Μπερλουσκόνι στις 6 του Δεκέμβρη 2002). Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τον Κ. Σημίτη να κάνει «στροφή» 180 μοιρών, και από τους λεονταρισμούς (όπως αποδεικνύεται) του τύπου «η ένταξη της Τουρκίας περνάει από τη Λευκωσία», έφτασε να είναι ο θερμότερος συνήγορος της Αγκυρας για την ένταξή της χωρίς όρους και προϋποθέσεις...

Σίγουρα, οι απειλές που ακούγονται, ολοένα και πιο αραιά είναι αλήθεια, από κυβερνητικά στελέχη στην Αθήνα, ότι η κυβέρνηση θα μπλοκάρει τη διεύρυνση της ΕΕ αν δεν ενταχθεί η Κύπρος, προκαλούν ασυγκράτητα γέλια, μέχρι δακρύων, στις πρωτεύουσες των κρατών-μελών της ΕΕ. Ακριβώς γιατί γνωρίζουν άριστα ότι το ισχυρό «διαπραγματευτικό χαρτί» που διαθέτει η κυβέρνηση Σημίτη είναι η επίδειξη υποτέλειας στις επιθυμίες και των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αυτό το «χαρτί» θα είναι και το μόνο που θα βάλει στο τραπέζι της Κοπεγχάγης ο Κ. Σημίτης. Θα ζητήσει, δηλαδή, να «ληφθεί υπόψη» στη λήψη των αποφάσεων ότι έχει ταυτίσει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας με τα συμφέροντα των ηγεμόνων της «νέας τάξης» στην ευρύτερη περιοχή.

«Η ένταξη της Κύπρου θα γίνει αλλά πακέτο με την επίλυση που θα είναι επώδυνη, αλλά θα πρέπει να τη δεχθούμε». Στη γνωστή του αποστολή, της προετοιμασίας της «κοινής γνώμης», ο Κ. Μητσοτάκης, απλώς προαναγγέλλει τι θα φέρει η Κοπεγχάγη και, κυρίως, ότι «πρέπει» να γίνει αποδεκτό «απ' όλους»...