Ενα σχολείο για πρώην χρήστες, για άτομα δηλαδή που σε μια φάση της ζωής τους - συνήθως την πιο τρυφερή - διέκοψαν κάθε σχέση με τη σχολική κοινότητα και την παιδαγωγική διεργασία, αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα. Λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη από τις αρχές αυτού του σχολικού έτους και μετά από επτά χρόνια επίπονης προσπάθειας των συνεργατών του Εναλλακτικού Θεραπευτικού Προγράμματος «ΑΡΓΩ», με επιστημονικό υπεύθυνο τον ψυχίατρο Παναγιώτη Γεωργάκα. Φυσικά, σχολική εκπαίδευση παρέχονταν στα πλαίσια του προγράμματος, αλλά τώρα μόνο λειτουργεί μία πλήρης σχολική μονάδα.

Πριν μιλήσουμε για την ενδιαφέρουσα όσο και απόλυτα χρήσιμη απόφαση συγκρότησης και λειτουργίας ενός τέτοιου σχολείου, χρειάζεται να σημειώσουμε ορισμένα πράγματα για το πρόγραμμα «ΑΡΓΩ», μία εναλλακτική «θεραπευτική» πρόταση για ουσιοεξαρτημένα άτομα. Λειτουργεί ως πιλοτικό πρόγραμμα από το Μάρτη του 1998, συνεχίζοντας σήμερα να διατηρεί την καινοτόμο φυσιογνωμία του. Είναι ένα «ανοιχτό» θεραπευτικό πρόγραμμα με εμβέλεια σε όλη τη Θεσσαλία και Β. Ελλάδα, που παρέχει υπηρεσίες σωματικής αποτοξίνωσης, ψυχικής απεξάρτησης και κοινωνικής επαναδραστηριοποίησης. Διατηρεί ταυτόχρονα συγκροτημένο «θεραπευτικό» πρόγραμμα χορήγησης αντιδότων, διάρκειας 12 μηνών, Ομάδα Αντιμετώπισης των υποτροπών και παρέχει σχολική εκπαίδευση, που από φέτος, όπως ήδη τονίσαμε, είναι ένα πλήρες σχολείο.

Σε μία αρχική έκθεση των πράξεων που σχεδιάστηκαν και επιτελέστηκαν στις 30 πρώτες μέρες λειτουργίας του σχολείου, ο επιστημονικά επιβλέπων της σχολικής μονάδας Π. Γεωργάκας τονίζει: «Η δημιουργία μιας συγκροτημένης σχολικής μονάδας, με το απαραίτητο εκπαιδευτικό δυναμικό και την ύπαρξη ειδικά διαμορφωμένων χώρων, προκαλεί συναισθήματα αισιοδοξίας και προσφέρει κίνητρα παροχής μεγαλύτερης ποσοτικά και ανώτερης ποιοτικά πνευματικής καλλιέργειας». Προσθέτει ότι η προσπάθεια αυτή συναντά διάθεση συνεργασίας υπηρεσιών υγείας και παιδείας, όπως η Δευτεροβάθμια Διεύθυνση Δυτικής Θεσσαλονίκης.

Η μονάδα αυτή απευθύνεται σε ενήλικα άτομα, τα οποία απομακρύνθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα από την εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ ταυτόχρονα χαρακτηρίζονται από διαφόρου βαθμού κοινωνική και συναισθηματική δυσλειτουργία. Το γεγονός αυτό υπαγορεύει συνθήκες λειτουργίας της Σχολικής Μονάδας που δε μοιάζει τόσο στη μορφή όσο και στο πνεύμα με το παραδοσιακό σχολείο. Οι 35 μαθητές προέρχονται από τα Θεραπευτικά Προγράμματα του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης («κλειστής» νοσηλείας και «ανοιχτής» θεραπείας) και τις αντίστοιχες μονάδες τους «κοινωνικής επαναδραστηριοποίησης». Προβλέπεται να ενταχθούν μέλη των Προγραμμάτων Χορήγησης Υποκαταστάτων του ΟΚΑΝΑ, ενώ συζητείται η δυνατότητα εγγραφής μελών της Θεραπευτικής Κοινότητας «Ιθάκης», όπως και των ανήλικων εξαρτημένων που παρακολουθούν το πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ.

Αυτή τη στιγμή το σχολείο έχει επτά καθηγητές (μαθηματικός, φιλόλογος, καθηγητής Πληροφορικής, Αγγλικών, Φυσικής Αγωγής, Οικονομίας, Θρησκευτικών), οι οποίοι αντιλαμβανόμενοι το ειδικό αντικείμενο της απασχόλησής τους και κατανοώντας τις ιδιαιτερότητες των μαθητών προθυμοποιήθηκαν να ενταχθούν σε δραστηριότητες και να αναλάβουν αρμοδιότητες. Με τον τρόπο αυτό εμπλουτίζεται το γνωστικό τους αντικείμενο και παράλληλα προσφέρουν πρόσθετες υπηρεσίες στην αντιμετώπιση της εξάρτησης.

Από τις ομαδικές δραστηριότητες αναφέρουμε τη συμμετοχή στις δράσεις της «Ομάδας Πρόληψης - Ενημέρωσης κατά των εξαρτήσεων» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, παρακολούθηση του εσωτερικού εκπαιδευτικού προγράμματος του τμήματος αποκατάστασης τοξικομανών του ίδιου νοσοκομείου, παρακολούθηση του εσωτερικού εκπαιδευτικού προγράμματος του ΠΕΘ «ΑΡΓΩ» του ΨΝΘ.

Στις ατομικές δραστηριότητες περιλαμβάνονται η ομάδα «Εκμάθησης της χρήσης Η/Υ» και Αγγλικής γλώσσας για μέλη του ΠΕΘ «ΑΡΓΩ», που οργανώθηκε από τον καθηγητή Πληροφορικής. Την ομάδα «Λογοτεχνικής έκφρασης» για μέλη του ΠΕΘ «ΑΡΓΩ» τη λειτουργεί η φιλόλογος, ενώ η καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής υλοποιεί πρόγραμμα «Επανα-Γνωριμίας του Σώματος» τόσο για τους μαθητές, όσο και για μέλη του ΠΕΘ «ΑΡΓΩ». Ακόμη οι καθηγητές Μαθηματικών, Οικονομίας και Θρησκευτικών συμμετέχουν ενεργά στην πραγματοποίηση των ομάδων «Κοινωνικής Παιδείας» και «Γενικής Μόρφωσης». Πρόκειται για μια προσπάθεια που συναντά και τη γενικότερη αποδοχή από τους νέους, που αγωνίζονται για να αποτινάξουν «την εξάρτηση», τους γονείς τους και τους φορείς της πόλης.