Δείγμα γραφής της νέας αυταρχικής πρακτικής που προτίθεται να θέσει σε εφαρμογή η διοίκηση του ΟΣΕ προκειμένου να καθυποτάξει τους εργαζόμενους και να κάμψει κάθε πρόθεση αντίστασης στις επιλογές της, φαίνεται πως αποτελεί η απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου Κ. Γιαννακού, να θέσει σε διαθεσιμότητα τρεις σταθμάρχες, με πρόσχημα τη δίλεπτη καθυστέρηση που σημειώθηκε σε δρομολόγια του «Ιντερσίτι». Οι τρεις σταθμάρχες παραχώρησαν προτεραιότητα σε άλλα τρένα και τέθηκαν σε διαθεσιμότητα για το λόγο «της μη τήρησης της ορθής προτεραιότητας», όπως αναφέρει η διοίκηση του ΟΣΕ, η οποία μάλιστα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, επικαλείται το σεβασμό στους πελάτες - χρήστες του, «που προτιμούν το InterCity Express, πληρώνοντας το αντίτιμο του εισιτηρίου τους για να φτάσουν στον προορισμό τους με ταχύτητα και ακρίβεια».

Στην πραγματικότητα πίσω από αυτές τις λίγες αράδες κρύβεται μια επικίνδυνη πρακτική που θέτει σε κίνδυνο επιβάτες και εργαζόμενους στο όνομα της αύξησης των κερδών του ΟΣΕ και της μείωσης του χρόνου των δρομολογίων στην πορεία της σύγκλισης με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Παράλληλα παίζεται και ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού με αποδέκτες τους χρήστες των υπηρεσιών του, αφού στο όνομα της μείωσης του χρόνου των δρομολογίων τούς χαρατσώνει με αυξήσεις στα εισιτήρια έως και 34%.

Η μείωση του χρόνου στα δρομολόγια Αθηνών - Θεσσαλονίκης δε δικαιολογείται από τις υπάρχουσες υποδομές. Οπως καταγγέλλουν μηχανοδηγοί, ο χρόνος μειώνεται σε βάρος της ασφάλειας επιβατών και εργαζομένων, εντατικοποιείται η δουλιά του μηχανοδηγού και μεγαλώνει η φθορά του τροχαίου υλικού που σε αυτή τη φάση χρησιμοποιείται στα όριά του. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα «Ιντερσίτι» μπήκαν σε κυκλοφορία στη χώρα μας το 1989. Και όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφορούσαν με ταχύτητα 140 χιλιόμετρα την ώρα. Ξαφνικά μετά από 14 χρόνια αποφασίστηκε να κινούνται με ταχύτητα 160 χιλιόμετρα που είναι και το όριο ταχύτητάς τους.

Στο όνομα της μείωσης του χρόνου, αυξάνεται η ταχύτητα σε κατοικημένες περιοχές (Τρεις Γέφυρες μέχρι και Πύργο Βασιλίσσης στην Αθήνα, από 50 χιλ. την ώρα σε 80 χιλ. την ώρα), αλλά και στα παλιά τμήματα του σιδηροδρομικού δικτύου. Π.χ. στη γέφυρα του Γοργοποτάμου η αμαξοστοιχία περνούσε στον κατήφορο με 10 χιλ. την ώρα. Τώρα χωρίς να έχει προηγηθεί καμία εργασία βελτίωσης περνάει με 30 χιλ. την ώρα.

Παράλληλα έχει επιπτώσεις και στην πρόσβαση των επιβατών. Παράδειγμα αποτελεί η απόφαση της διοίκησης να καταργήσει τις στάσεις στο Νομό Πιερίας και ειδικότερα σε Αιγίνιο και Λεπτοκαρυά στα 4 από τα 5 δρομολόγια, καθώς και στον Πλαταμώνα σε 2 δρομολόγια. Μια απόφαση που, όπως καταγγέλλει η ΝΕ Πιερίας του ΚΚΕ, «κινείται στη λογική της ανταποδοτικότητας και της σχεδιαζόμενης ιδιωτικοποίησης, λογική που στην εφαρμογή της πλήττει τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την περιφέρεια της χώρας».