Ενα σπίτι, κι αυτό εγκαταλειμμένο, είναι ό,τι βρήκαν απ' το όνειρο στον τόπο που θεώρησαν κάποτε «Γη της Επαγγελίας». Τουλάχιστον, όμως, δε θα κοιμούνταν στο δρόμο ή στις πλατείες της Αθήνας. Πήραν, λοιπόν, τα χαρτόκουτά τους παραμάσκαλα, βρήκαν το μισογκρεμισμένο σπίτι στην Κολοκυνθού, ήταν αρκετά ευρύχωρο να τους στεγάσει, κατασκεύασαν παραπήγματα από ξύλα και λαμαρίνες στο ισόγειο και στην ταράτσα και ένωσαν τις ...τύχες τους. Οι περισσότεροι απ' τους 150 μετανάστες (πιθανόν και αρκετοί πολιτικοί πρόσφυγες ανάμεσά τους) ήταν Κούρδοι.

Χτες τα ξημερώματα, όμως, κι αυτή η ελάχιστη «τύχη» έδειξε πως τους εγκαταλείπει. Στην προσπάθειά τους κάποιοι να ανάψουν φωτιά για να ζεσταθούν - 25 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα - λαμπάδιασαν κάποια απ' τα χαρτόκουτα που έστρωναν κάτω να κοιμηθούν ή να σκεπαστούν, και το κτίριο των 1.000 τ.μ. στη συμβολή των οδών Ακράγαντος και Αντιγόνης έγινε παρανάλωμα. Ευτυχώς σ' αυτή την περίπτωση η επέμβαση των ανδρών της Πυροσβεστικής ήταν άμεση (16 οχήματα και 50 πυροσβέστες πήραν μέρος στην κατάσβεση της πυρκαγιάς). Οπως άμεση ήταν και η αντίδραση των μεταναστών, που πρόλαβαν, πριν η φωτιά πάρει διαστάσεις, να βγουν απ' το κτίριο χωρίς κανείς τους να τραυματιστεί. Τα ελάχιστα υπάρχοντά τους έγιναν, ωστόσο, στάχτη...

Το περιστατικό αυτό - που αν συνέβαινε λίγες ώρες αργότερα, πιθανόν να είχε πολύ τραγικά αποτελέσματα, αφού θα έπιανε τους περισσότερους Κούρδους στον ύπνο - δε φέρνει στην επιφάνεια μόνον τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης μεγάλης μερίδας μεταναστών στη χώρα μας, ούτε την κοινωνική αναλγησία του κράτους που με τις αποφάσεις ή την αδιαφορία του οδηγεί ανθρώπους σε τέτοια κατάντια. «Ξεθάβει» ουσιαστικά το «μυστικό της πόλης», που θέλει ανθρώπους να ζουν σαν ποντίκια στα εγκαταλειμμένα σπίτια της. Και φυσικά, το θέμα αυτό δεν αφορά μόνο τους μετανάστες, αλλά και χιλιάδες Ελληνες - ακόμα και παιδιά - που ήδη «ζουν» χωρίς στέγη. Μόνο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής εκτιμάται πως 9.000 άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι από οποιαδήποτε μορφή στέγης, κυρίως άνεργοι, αποφυλακισμένοι, αλλοδαποί και τοξικομανείς. Επίσης, 5.800 παιδιά εργάζονται στους δρόμους και απ' αυτά το 2% δηλώνει πως δεν έχει στέγη. Στους ξενώνες μόνο (μη κυβερνητικών οργανώσεων και της Εκκλησίας), βρίσκουν καταφύγιο 2.500 άνθρωποι, ενώ αναφορά γίνεται για 2.000 άτομα που διαμένουν σε εγκαταλειμμένα σπίτια και παραπήγματα.

Ακρως αποκαλυπτικές είναι οι εκτιμήσεις της οργάνωσης «Αρσις» (εκπροσωπεί τη χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία για τους Αστέγους), η οποία αναφέρει ότι κάθε χρόνο περνάνε απ' τους ξενώνες και τα κέντρα προσφύγων της Αττικής τουλάχιστον 11.000 άνθρωποι. Από αυτούς εκτιμάται πως 8.000 είναι αλλοδαποί και οι υπόλοιποι Ελληνες. Το πιο ενδιαφέρον και ανησυχητικό παράλληλα είναι η αναφορά που κάνει η οργάνωση στη «δεξαμενή φτώχειας», από την οποία τροφοδοτούνται οι δρόμοι. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της, υπάρχουν 140.000 Ελληνες και 85.000 αλλοδαποί (225.000 συνολικά) που διαβιώνουν κάτω από εξαιρετικά κακές συνθήκες και κινδυνεύουν να βρεθούν από στιγμή σε στιγμή στους δρόμους!