«(...) τα ποιήματα δε σε κυριεύουν θεματικά, αλλά εικονοπλαστικά. Τις εικόνες, όμως, τις πλάθεις με προζύμι -λέξεις όπως ο ζωγράφος φτιάχνει μια εικόνα με χρώματα και σχήματα. Γι' αυτό από τη φύση της η ποίηση είναι κοντά στη ζωγραφική. Οι εικόνες στη ζωγραφική, όπως και στην ποίηση - αν οι τεχνίτες κάνουν αληθινή τέχνη - δε σημαίνουν μόνο αυτό που βλέπεις. (...) όταν άρχισα να χαράζω τις λίγες γραμμές που έγραψα για τους πίνακες του Χέρμαν Μπλάουτ ήταν κάτι που έγινε αυθόρμητα (...)». Αυτά, μεταξύ άλλων, εξομολογείται η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ, προλογίζοντας ένα λεύκωμα με ακουαρέλες του εξαιρετικού ζωγράφου Χέρμαν Μπλάουτ «Το δέρμα του ήλιου» και ποίηση της ίδιας (εκδόσεις «Ιασπις»). Το λεύκωμα προλογίζει και η δημοσιογράφος Σοφία Ταράντου. Ο Χέρμαν Μπλάουτ, πριν από είκοσι και πλέον χρόνια, μαγεμένος από τη χώρα μας και το λαό μας, επέλεξε συνειδητά να γίνει «Ελληνας» καθ' όλα. Και στα αισθήματα και στην τέχνη. Να ζωγραφίζει αυτό που ποιητικά «βλέπει» σε μια ακουαρέλα του η Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ: «Ζούμε μαζί κοντά κοντά/ οι ανάσες μας έχουν μεσοτοιχία/ κι όμως χρειαζόμαστε μια γέφυρα/ για κείνο το καλημέρα».