Ανεμος σαρωτικών αλλαγών, με φόντο τις συνεχιζόμενες απολύσεις προσωπικού, φυσά τελευταία στη «ΒΑΛΚΑΝ ΕΞΠΟΡΤ». Ανεμος που προδιαγράφει το σταδιακό κλείσιμο μιας ακόμα άλλοτε ανθηρής βιομηχανίας, που εδώ και λίγα χρόνια αποτελούσε έναν από τους βασικούς μοχλούς παραγωγικής ανάπτυξης για ολόκληρη την περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας.

Οι ελπίδες που είχαν διαφανεί για την επαναφορά της επιχείρησης στην κερδοφόρα παραγωγική δραστηριότητα και την παραπέρα ανάπτυξή της με την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος το 1999, ήταν πολύ βραχύβιες.

Με τη λειτουργία του τμήματος «ΝΟΒΟΠΑΝ» και άλλων τμημάτων ο αριθμός των εργαζόμενων έφτασε τους 360. Ταυτόχρονα όμως, η εργοδοσία έδωσε διάφορα κίνητρα εκούσιας αποχώρησης από την εργασία με βάση τα οποία αποχώρησαν αρκετοί εργαζόμενοι, με αποτέλεσμα ο αριθμός των εργαζομένων να πέσει στους 160.

Με επιμονή και παρέμβαση του Σωματείου η διοίκηση της επιχείρησης θέτει τελικά σε λειτουργία το Τμήμα του «Κόντρα Πλακέ» και με τις νέες προσλήψεις που γίνονται ο αριθμός του προσωπικού ανέρχεται στους 250. Το τμήμα αυτό εργάστηκε για αρκετό διάστημα κερδοφόρα με μία βάρδια. Το Σωματείο πιέζει να προστεθεί και δεύτερη βάρδια γιατί οι προϋποθέσεις ήταν καλές για την ανάπτυξη του τμήματος.

Η εργοδοσία δέχεται την εισήγηση και προτείνει στο Σωματείο να κάνει μια μελέτη σχετικά με τη βιωσιμότητα του τμήματος. Το Σωματείο έκανε τη μελέτη και απέδειξε με συγκεκριμένα στοιχεία ότι το τμήμα ήταν βιώσιμο και είχε προοπτικές γρήγορης ανάπτυξης. Πριν όμως αρχίσει η λειτουργία της δεύτερης βάρδιας παίρνεται ξαφνικά απόφαση να κλείσει το τμήμα! Η απόφαση υλοποιείται αμέσως στα τέλη του 2001, παρά την αντίδραση και τις διαμαρτυρίες του Σωματείου, με αποτέλεσμα 40 απολύσεις. Αλλοι 20 εργαζόμενοι, με επιμονή του σωματείου, μεταφέρονται σε άλλα τμήματα.

Οι εξωφρενικές και αντιφατικές αυτές αποφάσεις, δηλώνουν τα μέλη της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων της «ΒΑΛΚΑΝ», Θανάσης Μητρούδας, αντιπρόεδρος και Παναγιώτης Αβραμίδης, γενικός γραμματέας, είναι αποτέλεσμα των εισηγήσεων των διευθυντικών στελεχών που έχει συγκεντρώσει γύρω του ο Εμφιετζόγλου, οι οποίοι όμως, προσθέτουν, λειτουργούν με εντολές του ίδιου του μεγαλομετόχου.

Οι δυο συνδικαλιστές σημειώνουν ότι ο μεγαλομέτοχος παίζει τα δικά του επιχειρηματικά παιχνίδια, πιέζοντας ταυτόχρονα την κυβέρνηση για αυξημένη συμμετοχή στο φάγωμα της πίτας των μεγάλων έργων. Εκείνοι όμως που πληρώνουν τα επιχειρηματικά παιχνίδια είναι οι εργαζόμενοι που πετιούνται καθημερινά στο δρόμο.

Αμέσως μετά το κλείσιμο του τμήματος «Κόντρα Πλακέ», την άνοιξη του 2002, η διεύθυνση της «ΒΑΛΚΑΝ» εισηγείται στο Σωματείο να εργάζονται οι εργαζόμενοι στο τμήμα «ΝΟΒΟΠΑΝ» μόνο 4 ημέρες τη βδομάδα... Ενώ το Σωματείο απέρριψε αυτή την πρόταση, η εργοδοσία, χωρίς άλλη προειδοποίηση, κλείνει το τμήμα και αρχίζει τις απολύσεις.

Με παρέμβαση του Σωματείου πραγματοποιείται συνάντηση του εργοδότη και του σωματείου με τον υφυπουργό Εργασίας Λ. Τζιόλα. Στη συνάντηση αυτή η εργοδοσία προτείνει να δεχτούν οι εργαζόμενοι να εργαστούν μόνο 3 μέρες τη βδομάδα. Φυσικά, η πρόταση αυτή δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή γιατί αυτό θα σήμαινε απώλεια του 40% του εργατικού εισοδήματος, γεγονός που θα καθιστούσε αδύνατη την επιβίωσή τους. Εκτοτε η εργοδοσία συνεχίζει κάθε μήνα τις απολύσεις, ο αριθμός των εργαζόμενων έχει περιοριστεί στους 137, και το Σωματείο έχει απαντήσει με απεργιακές κινητοποιήσεις.

Ακόμα πριν την εκδήλωση της κρίσης του 1999, το ΠΑΜΕ είχε προτείνει ότι η «ΒΑΛΚΑΝ ΕΞΠΟΡΤ» έπρεπε να λειτουργήσει μέσα στα πλαίσια μιας πολιτικής κλαδικής παραγωγής με την ίδρυση ενιαίου φορέα ξύλου. Μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να δώσει προοπτική βιωσιμότητας στις επιχειρήσεις του κλάδου και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Θα αφαιρούσε τη δυνατότητα από ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες να βάζουν στο χέρι τις επιχειρήσεις και σε λίγο καιρό να τις απαξιώνουν και να τις κλείνουν, ή να τις μεταφέρουν σε γειτονικές χώρες ή να τις κάνουν επιχειρήσεις εμπορίας.

Με τις επιλογές όμως της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου, μια μεγάλη παραγωγική μονάδα της Β. Ελλάδας, έχει μπει στον κατάλογο των προβληματικών επιχειρήσεων που απειλούνται με λουκέτο.