Στη Βουλή παρουσιάζεται μια νέα έκθεση με θέμα «Η Ελλάδα των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13». Η έκθεση πραγματοποιήθηκε με αφορμή την επέτειο των ενενήντα χρόνων από τους Βαλκανικούς Πολέμους. Μέσα από τα εκθέματα οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις πολιτικές εξελίξεις, τα πολεμικά γεγονότα και το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων.

Η πρώτη ενότητα της έκθεσης αναφέρεται στην Ελλάδα των αρχών του 20ού αιώνα. Τότε, που «αμέριμνοι διαβάτες περιδιάβαζαν την κοσμοπολίτικη πλατεία Ομονοίας. Οι φοίνικες, το αγαπημένο φυτό της εποχής, σχημάτιζαν έναν πράσινο πνεύμονα στο κέντρο της πόλης. Οι λούστροι με τα κασελάκια τους κοντά στους στύλους του φωτισμού, συναγωνίζονταν να εξυπηρετήσουν τους περαστικούς. Οι Αθηναίοι κατέβαιναν για τα ψώνια τους στην αγορά της οδού Αιόλου. Αγόραζαν καπέλα από του Πουλόπουλου, γυαλικά στο "Κρυστάλ" και στο Σγούρδο, κοσμήματα από τον Ζολώτα. Οι γιατροί είχαν τη "λέσχη" τους στο φαρμακείο του Κρίνου. Στο παρκάκι της Αγίας Ειρήνης έπαιρναν μία ανάσα προτού συνεχίσουν τη βόλτα τους».

Από τις ενότητες που ακολουθούν σημειώνουμε εκείνες που αφορούν στην εκπαίδευση, στην πολεμική λογοτεχνία της εποχής, στα γράμματα και τις τέχνες, όπως το θέατρο και ο κινηματογράφος. Παρουσιάζονται εκθέματα από πολλά μέρη της χώρας μας, μερικά από τα οποία οι επισκέπτες θα μπορέσουν να δουν και να θαυμάσουν για πρώτη φορά, όπως - για παράδειγμα - το συντηρημένο θυρεό του Ελληνικού Προξενείου στη Σάμο, την πρώτη ελληνική σημαία που υψώθηκε στο Διοικητήριο της Χίου, τούρκικο μπαϊράκι, το πρώτο λάφυρο των Ελλήνων με την είσοδό τους στην πόλη της Μυτιλήνης, γραμματόσημα από την Ηπειρο, ενδιαφέροντα έγγραφα του υπουργείου των Εξωτερικών και πολλά άλλα. «Η Ελλάδα των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13» είναι ανοιχτή για σχολεία και οργανωμένες ομάδες καθημερινά - κατόπιν συνεννόησης - και για το κοινό τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.

Μια ζωντανή εικόνα για την κατάσταση εκείνης της εποχής, δίνουν τα γράμματα στρατιωτών προς οικεία και αγαπημένα τους πρόσωπα. Οι κακουχίες, οι ασθένειες, οι τραγικές συνθήκες, «σκιαγραφούν» τη φρίκη του πολέμου.

Γκερλί 28 Σεπτεμβρίου 1912

«... Μέχρι σήμερον εκοιμούμην εις το ξενοδοχείον,... εν ώρα βροχής έχομεν αδιάβροχα αντίσκηνα... Ιατρόν έχομεν εις το τάγμα... Αφθονα τα μέσα της ιατρικής περιθάλψεως και ζώα προς μεταφοράν μας εν περιπτώσει αθενείας... Σας φιλώ όλους Μίμης».

8 Οκτωβρίου 1912

«... Αίφνης ακούω τον Ρετσινόπουλον να φωνάζει: Αποστόλη πάει το χέρι μου! Κουράγιο, του λέω και εξακολουθώ να ρίχνω... Ο εχθρός μας βάλλει με το πυροβόλον το οποίον κυριολεκτικώς μας θερίζει... Αρχίζω να ακούω αλλεπαλλήλους φωνάς πληγωμένων... Ο εχθρός είναι τουλάχιστον 100 μέτρα ψηλότερά μας και μας βλέπει καλά...».

9 Οκτωβρίου 1912

«... Η μάχη άρχισε κατά τας 11 στο Σαραντάπορον... Φοβερά οχυρά θέσις... Στις 5 άρχισαν να φέρνουν τους τραυματίες... Μέχρι το βράδυ 120 τραυματίας... Δύο - τρεις ύποπτοι ότι εκτυπήθηκαν μόνοι εις τα πόδια για να φύγουν από τη μάχη...».

14 Οκτωβρίου 1912

«... Η κατάστασις των νοσοκομείων είναι ελεεινή... Μέτρα νοσηλείας δεν υπάρχουν...».

15 Οκτωβρίου 1912

«... κρύο φοβερόν... Διέβημεν τον ποταμόν κι εβράχημεν μέχρι τα γόνατα... Λάσπη φοβερά. Οκάδες σηκώνουν τα παπούτσια...».

21 Οκτωβρίου 1912

«... Ολίγαι μολύνσεις, ολίγοι θάνατοι... Ενας απέθανεν εις τη νάρκωσιν όταν τον ακρωτηρίαζα για γάγγραιναν της χειρός και του βραχίονος. Ηκρωτηρίασα κι έναν άλλον διά γάγγραιναν. Ακρωτηριασμός του μηρού. Πηγαίνει καλά...».

15 Ιουλίου 1913, Υψώματα Τρέσκοβο

«... Ωρα αφίξεως εις Ξάνθην 6ην μμ, καταυλισμός, πλήθος προς υποδοχήν με μεγάλας σημαίας, ενθουσιασμός άφθαστος, ζητωκραυγαί...».

17 Ιουλίου 1913

«... Προχωρούμεν διαρκώς και μαχόμεθα. Προχθές είχαμεν πάλι μία σπουδαία μάχην. Ενικήσαμεν βέβαια πάλιν, αλλά και ο πόλεμος κουράζει στο τέλος... Ανεβοκατεβαίνομεν διαρκώς χαράδρας και υψηλά βουνά. Ούτε καν μετά τη μάχην αναπαυόμεθα τη νύκταν... Ολίγων ημερών ανακωχή είναι απαραίτητος διά να ξεκουρασθώμεν ολίγον...».