Η μια μετά την άλλη ξεφυτρώνουν οι δεξαμενές αποθήκευσης χημικών και επικίνδυνων ουσιών από ιδιωτικές εταιρίες που με την ανοχή υπουργείων και υπηρεσιών, έχουν μετατρέψει το χώρο εγκατάστασης και το θαλάσσιο χώρο, στον όρμο Μικρό Βαθύ του Δήμου Αυλίδας, σε χαβούζα τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων.

Ετσι, μετά τη χημική βιομηχανία ΙΝΤΕΡΚΕΜ, σειρά πήρε με την έγκριση των αρμόδιων υπηρεσιών (Διευθύνσεις Βιομηχανίας και Χωροταξίας - Οικισμού - Περιβάλλοντος) και τη σύμφωνη γνώμη του Δήμου Αυλίδας, μια νέα χημική βιομηχανία, η ΝΕΟΧΗΜΙΚΗ Λ. Β. Λαυρεντιάδης - ΑΒΕΕ. Κατασκεύασε 17 δεξαμενές (15 των 55 κ.μ, μία των 150 κ.μ. και μία των 295 κ.μ.) αποθήκευσης χημικών.

Η αίτηση της εν λόγω χημικής βιομηχανίας κατατέθηκε στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Εύβοιας στις 23-12-1998 και ποτέ δε συζητήθηκε Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, αν και στο έγγραφο της Διεύθυνσης Βιομηχανίας της Νομαρχίας φαίνεται ότι η μελέτη έχει εγκριθεί με την υπ' αριθμόν 11702/1292/24-12-1998 απόφαση.

Τα αξιοσημείωτα όσον αφορά την ταχύτητα διεκπεραίωσης από τις συναρμόδιες υπηρεσίες είναι τα εξής: α) Η έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατέθεσε ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης, μια ημέρα μετά την αίτησή του στη Διεύθυνση Βιομηχανίας για άδεια και β) η χορήγηση άδειας οικοδομής του 7/99 από τη Διεύθυνση Χωροταξίας -Οικισμού - Περιβάλλοντος της Νομαρχίας. Αυτά συνέβησαν ενώ είχε κοινοποιηθεί σε όλους τους αρμόδιους και συναρμόδιους φορείς (νομάρχη Εύβοιας, Διεύθυνση Χωροταξίας -, περιφερειάρχη, Αστυνομία και εισαγγελέα Χαλκίδας) απόφαση του ΣτΕ, μετά από προσφυγή της πρώην κοινότητας Βαθέως Αυλίδας, κατά της ΙΝΤΕΡΚΕΜ.

Η απόφαση του ΣτΕ, πλήρως τεκμηριωμένη και λαμβάνοντας υπόψη την εκπονηθείσα μελέτη του 1994, εξαμελούς ομάδας επιστημόνων του Γεωλογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, τόνιζε τις βαρύτατες βλάβες που έχει υποστεί η θαλάσσια και παράκτια περιοχή από τις παρακείμενες τρεις βιομηχανίες (ΧΕΗΣΤ, ΙΝΤΕΡΚΕΜ, ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ) με ρύπανση των θαλάσσιων υδάτων από βαρέα μέταλλα (κυρίως χαλκό και μόλυβδο). Θεωρούσε ότι το τμήμα αυτό του Ευβοϊκού κόλπου (νότιο τμήμα) ανήκει στις πλέον πληγείσες θαλάσσιες περιοχές της χώρας, που, αν δεν αναληφθεί προσπάθεια αποκατάστασης θα υποστεί οικολογική καταστροφή.

Εκτός της απόφασης του ΣτΕ, όμως, υπάρχει ο πλησίον αρχαιολογικός χώρος και η προς έγκριση Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου, στους οποίους απαγορεύεται κάθε νέα εγκατάσταση βιομηχανιών.

Η ΙΝΤΕΡΚΕΜ βρίσκει συνεχώς «παράθυρα και παραθυράκια», κωλυσιεργεί στην κατεδάφιση των τριών παράνομων δεξαμενών που έχει αναγείρει πάνω σε μπαζωμένη παραλία και σεισμογενή χώρο. Πολεοδομία και Νομαρχία (ειδικότερα ο νομάρχης) δεν έχουν την πολιτική βούληση να συντάξουν και να υπογράψουν πρωτόκολλο κατεδάφισης και να στείλουν συνεργείο.

Το ίδιο «εν κρυπτώ και παραβύστω» υπογράφτηκε η άδεια για την εγκατάσταση της «ΝΕΟΧΗΜΙΚΗΣ» σε μια περιοχή 70 χιλιάδων κατοίκων (Χαλκίδας και Αυλίδας) που ζει υπό την ασύδοτη δράση ρυπογόνων βιομηχανιών.