«Χάσαμε το μέτρημα των απωλειών των αμάχων. Δε θα υποχωρήσουμε μπροστά στους Αμερικανούς στρατιώτες».

«Σήμερα γίναμε μάρτυρες των άνανδρων πράξεων των λεγόμενων απελευθερωτών. Πήγαμε στο Κέντρο Πλαστικών Εγχειρήσεων, για να παραδώσουμε φάρμακα και χειρουργικές προμήθειες από το Βέλγιο, αλλά δεν καταφέραμε να φύγουμε από εκεί όλη την υπόλοιπη μέρα. Παγιδευτήκαμε γιατί το νοσοκομείο βρισκόταν σε γραμμή πυρός. Επίσης εισήχθησαν τόσοι πολλοί άνθρωποι με σοβαρά τραύματα, που ήμασταν απασχολημένοι όλη την ώρα! Είδαμε τουλάχιστον 40 βαριά τραυματισμένους και όλοι τους ήταν άμαχοι. Ειλικρινά, οι ιρακινές αρχές δεν ξέρουν πλέον πόσοι άμαχοι έχουν σκοτωθεί και το ίδιο ισχύει και για μας».

«Ο αμερικανικός στρατός σφυροκόπησε και το νοσοκομείο με σφαίρες! Επίσης, είδα το νοσοκομειακό να καταφθάνει με σπασμένα τζάμια και γεμάτο τρύπες από τις σφαίρες. Ο συνοδηγός ήταν γεμάτος αίματα. Ημουν τόσο εξαγριωμένος που πήγα με το δεύτερο νοσοκομειακό, μαζί με μια ομάδα του Ρόιτερς, προς τις αμερικανικές δυνάμεις. Τριακόσια μέτρα μακριά από ένα τανκ ύψωσα λευκή σημαία και φώναξα "είμαι γιατρός". Πλησίασα και τους είπα: "Συνειδητοποιήσατε τι κάνατε; Πυροβολήσατε ένα νοσοκομειακό"! Ενας στρατιώτης, μου απάντησε: "Μπορεί να ήταν γεμάτο εκρηκτικά!". Στην πραγματικότητα, το όχημα ήταν φανερό ότι ήταν νοσοκομειακό, αφού είχε πάνω του την ερυθρή ημισέληνο και μετέφερε 3 τραυματίες και τους δύο νοσοκόμους. Ολοι τραυματίες από τα πυρά. Οι πυροβολισμοί κατά του νοσοκομειακού είναι πραγματικά μόνο μία από τις παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου από τους Αμερικανούς εισβολείς».

«Γύρισα στο νοσοκομείο που ήταν μια πραγματική κόλαση. Δεν είχαμε οξυγόνο και προμήθειες για σωληνώσεις. Οι γιατροί ήταν σοκαρισμένοι, επειδή είδαν ότι συνάδελφοί τους δέχτηκαν μια εν ψυχρώ επίθεση, πολλοί έκλαιγαν. Μετά από μισή ώρα, έφτασε ένα λεωφορείο γεμάτο τραυματίες. Φωνές, σπρωξίματα, χάος... Το αίμα ήταν παντού. Μια πραγματική τραγωδία. Αυτή είναι η απελευθέρωση της Βαγδάτης».