Εάν ο πόλεμος των ΗΠΑ στο Ιράκ αντανακλά τις έντονες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, αποβλέποντας ίσως στον μεσοπρόθεσμο περιορισμό των ανταγωνιστών κύρια στην ΕΕ και Ρωσία φυσικά (μέσω του μέγιστου - ει δυνατόν... - ελέγχου του μαύρου χρυσού που «ρέει» στον Περσικό), έτσι και η κλιμακούμενη ένταση που καλλιεργούν οι ΗΠΑ στην Κορεατική Χερσόνησο φαίνεται να ανταποκρίνεται στην «αντιμετώπιση» των εκεί ανοιχτών ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και στο μεσοπρόθεσμο «περιορισμό» μιας μελλοντικά ισχυρότερης Κίνας...

Ο δε «παράπλευρος» στόχος της έντασης, που μεθοδευμένα καλλιεργούν, εντείνουν, ή και «εκτονώνουν» κατά διαστήματα οι ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ασία, αποβλέπει, σε άλλο επίπεδο, στην εξασφάλιση της (είτε αναβαθμισμένης αριθμητικά, είτε «στρατηγικά» μειωμένης) στρατιωτικής παρουσίας τους στο νότιο τμήμα της Κορεατικής Χερσονήσου, ιδιαίτερα μετά το πρόσφατο μαχητικό κίνημα Νοτιοκορεατών πολιτών κατά της παρουσίας και δράσης των περίπου 40.000 Αμερικανών πεζοναυτών στη χώρα τους. Σε άλλο επίπεδο, επιχειρείται (μάλλον επιτυχημένα όπως διαφαίνεται έως τώρα) η ανακοπή της τάσης που επέδειξε το περασμένο φθινόπωρο το (υπό σοβαρή οικονομική ύφεση) Τόκιο για απεξάρτηση της εξωτερικής πολιτικής απ' την αμερικανική κηδεμονία (μέσω της κοινής διακήρυξης Ιαπωνίας - ΛΔ Κορέας τον περασμένο Σεπτέμβρη).

Με δεδομένη, τώρα, τη σύντομη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων στο Ιράκ και με φανερές τις διαθέσεις της κυβέρνησης του Τζ. Ουόκερ Μπους, για γενικό ξεκαθάρισμα «λογαριασμών» με πολέμιους, συμμάχους και εταίρους, ένα προβάλλει σίγουρο: πως το κουτί της Πανδώρας άνοιξε, απ' το κέντρο του ιμπεριαλισμού στην Ουάσιγκτον, σε διεθνές επίπεδο και πως το «κακό» δεν πρόκειται να σταματήσει ούτε στο Αφγανιστάν, ούτε στο Ιράκ. Αλλωστε, απ' το Γενάρη του 2002, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θέλησε να μοιραστεί δημοσίως... την (έτοιμη από καιρό...) μαύρη λίστα του λεγόμενου άξονα του κακού, που συμπεριλαμβάνει και αρκετές χώρες μεταξύ αυτών και τη ΛΔ Κορέας. Το δε νέο επιθετικό δόγμα της κυβέρνησης Τζ. Ου. Μπους αναφέρει σαφώς τη διάθεση της Ουάσιγκτον να περιορίσει ή και να εξαλείψει με κάθε τρόπο και μέσο (ακόμη και με επέμβαση) τη δυνατότητα «μη συμμαχικών» χωρών να αποκτήσουν πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα...

Γι' αυτό και η κρίση δεν πρόκειται να επιλυθεί οριστικά με τις αναγγελθείσες για τη Μεγάλη Τετάρτη (23 Απρίλη έως 25 του μήνα) τριμερείς συνομιλίες μεταξύ ΗΠΑ, ΛΔ Κορέας και Κίνας στο Πεκίνο, εφόσον, βεβαίως, τελικώς αυτές πραγματοποιηθούν. Κυρίως, γιατί οι ΗΠΑ δε μοιάζουν διατεθειμένες να κατευνάσουν την ένταση, αλλά να τη συντηρήσουν φορώντας, για πολλοστή φορά, τη γνωστή φενάκη μιας «διπλωματίας» που «τελικώς» δεν αποδίδει παρά ελάχιστα μπροστά στην επίδειξη στρατιωτικής πυγμής... Είναι δε ενδεικτικό, σ' αυτό το σημείο, το γεγονός πως οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να στείλουν στο Πεκίνο ως επικεφαλής της «διαπραγματευτικής αντιπροσωπείας» έναν άνθρωπο που για την Πιονγιάνγκ μοιάζει με «κόκκινο πανί»: τον Τζέιμς Κέλι, αναπληρωτή υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για θέματα Ασίας - Ειρηνικού. Πρόκειται για εκείνον που, επισκεπτόμενος τη ΛΔ Κορέας τον περασμένο Αύγουστο, έκανε καθετί για να προκαλέσει τη βορειοκορεατική ηγεσία. Είναι ο άνθρωπος που τον περασμένο Οκτώβρη έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την καταγγελία του Διμερούς Συμφώνου ΗΠΑ - ΛΔ Κορέας (για την κατασκευή βορειοκορεατικών πυρηνικών αντιδραστήρων ελαφρού ύδατος), με επιχείρημα πως τάχα Βορειοκορεάτες αξιωματούχοι του «αποκάλυψαν» (!) την ύπαρξη μυστικού πυρηνικού οπλικού προγράμματος. Επομένως, ο Τζέιμς Κέλι είναι μάλλον ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος που θα σταλεί στη σινική πρωτεύουσα για να σβήσει τάχα το φιτίλι της κρίσης που ο ίδιος άναψε...

Αλλωστε, ο Σιν Μακόρμαν (εκπρόσωπος εθνικής ασφάλειας στο Λευκό Οίκο) φρόντισε - σχεδόν απ' το επόμενο λεπτό αναγγελίας της είδησης των ενδεχόμενων τριμερών συνομιλιών στο Πεκίνο - να εκφράσει επιφυλάξεις για την έκβαση αυτής της εξέλιξης, λέγοντας πως στο κάτω κάτω οι συνομιλίες δεν είναι η επίλυση του ζητήματος, αλλά η διαδικασία... Τι προσδοκούν, ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ απ' τη συνάντηση στο Πεκίνο; «Μία κάποια πρόοδο» είναι επισήμως η απάντηση. Μόνον, που η «πρόοδος» στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει μονοσήμαντη, αλλά πολυσήμαντη (όσον αφορά στις ΗΠΑ) έννοια... Εάν η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη για προσωρινή εκτόνωση της κρίσης στην Κορεατική Χερσόνησο τουλάχιστον μέχρις ότου καταληχθεί η διαδικασία της «στρατηγικής ανασυγκρότησης» της στρατιωτικής παρουσίας τους στη Ν. Κορέα, αυτό θα φανεί σχετικώς σύντομα.

Εντούτοις, οι κινήσεις της Ουάσιγκτον σε στρατιωτικό επίπεδο επισκιάζουν (εάν δεν υπερβαίνουν...) τις αχνές διπλωματικές κινήσεις είτε μεταξύ ΗΠΑ - ΛΔ Κορέας (που εάν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα αμερικανικού και ιαπωνικού Τύπου διαδραματίζονταν, έως τώρα παρά τα φαινόμενα, υπογείως), είτε μεταξύ αυτών που καταβάλλονται στον άξονα Μόσχα - Πεκίνο -Σεούλ - Τόκιο...

Τουλάχιστον ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο και ένα ιαπωνικό καταδιωκτικό - κατασκοπευτικό σκάφος πλέουν στην περιοχή της Κίτρινης Θάλασσας. Περίπου δέκα βομβαρδιστικά τύπου «Στελθ» κατέφθασαν πριν τρεις βδομάδες στη Σεούλ με την έννοια ενίσχυσης της «αποτρεπτικής» όσον αφορά στη ΛΔ Κορέας δύναμης της αμερικανο-νοτιοκορεατικής συμμαχίας. Αλλα βομβαρδιστικά τύπου «Στελθ» και «Β-52» καιροφυλακτούν σε βάση της Νήσου Γκουάμ του Ειρηνικού. Τα αμερικανικά κατασκοπευτικά αεροσκάφη τύπου RC εξακολουθούν να παραβιάζουν - τους τελευταίους μήνες... - τον εθνικό εναέριο χώρο της ΛΔ Κορέας. Οι αμερικανικοί κατασκοπευτικοί δορυφόροι ενισχύθηκαν πριν βδομάδες με δύο καινούριους ιαπωνικούς που εκτοξεύτηκαν με αποστολή τη συστηματικότερη «παρακολούθηση» του βορειοκορεατικού υπερεδάφους και θαλάσσιου χώρου...

Απέναντι σ' όλα αυτά, η ΛΔ Κορέας εμφανίζεται να έχει θέσει σε συναγερμό τον άνω του 1.000.000 ανδρών στρατό της και τις λοιπές ένοπλες δυνάμεις. Νιώθει πως οι ιμπεριαλιστικές απειλές των ΗΠΑ είναι κάτι περισσότερο από ορατές. Γι' αυτό και αντιπροτείνει (απ' την αρχή της κρίσης) ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος με βασικό αντάλλαγμα όχι τόσο την παροχή ενεργειακής και οικονομικής βοήθειας, αλλά ένα σύμφωνο μη επίθεσης των ΗΠΑ εναντίον της. Διότι γνωρίζει πολύ καλά πως η κυβέρνηση του Τζ. Ου. Μπους δεν έχει βάλει στο στόχαστρο μόνον την υπαρκτή(;) ή μεσοπρόθεσμη δυνατότητά της για απόκτηση πυρηνικών όπλων (που εδώ που τα λέμε είναι το μόνον που μπορεί να «προβληματίζει» την ήδη έτοιμη για επέμβαση Ουάσιγκτον), αλλά το κυβερνών Κόμμα Εργατών Κορέας, τον σημερινό ηγέτη Κιμ Γιουνγκ Β και εν τέλει το μη καπιταλιστικό σύστημα της ΛΔ Κορέας...