Η παλιά - νέα «έμπνευση» του Ντόναλντ Ράμσφελντ, (μολονότι παρουσιάστηκε ως μεμονωμένη, αντανακλά, επί της ουσίας, έναν απ' τους μύχιους πόθους του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου των ΗΠΑ), αφορά στην «εντατική συνεργασία μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου» με στόχο την αποπομπή της βορειοκορεατικής κυβέρνησης απ' την εξουσία και την επακόλουθη συρρίκνωση του Κόμματος Εργαζομένων Κορέας.
Διόλου συμπτωματικά, το μνημόνιο του Ράμσφελντ συνοδεύτηκε με την «αποκάλυψη» ενός γνωστού σχεδίου του αμερικανικού Πενταγώνου για την εξαπόλυση επιδρομών «ακριβείας» στο βορειοκορεατικό πυρηνικό σταθμό στο Γιονγκμπιόν και στην καρδιά του βαρέως πυροβολικού της ΛΔ Κορέας.
Εκρηκτικά στο τραπέζι των πρόσφατων συνομιλιών στο Πεκίνο; Αυτό μάλλον ήταν το λιγότερο. Ο απώτερος στόχος ήταν η διασπορά «δαιμονίων» στην παραδοσιακή (και όχι μόνον...) συμμαχία ανάμεσα σε Κίνα και ΛΔ Κορέας. Ομως παρά τον πόθο του Ράμσφελντ, Πεκίνο και Πιόνγιανγκ προέβησαν αντί απάντησης σε μία πολλαπλώς συμβολική κίνηση: ο Κινέζος Πρόεδρος Χου Ζιντάο και ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Αμυνας της ΛΔ Κορέας συναντήθηκαν επιβεβαιώνοντας όχι μόνον παραδοσιακούς δεσμούς φιλίας αλλά και την επιθυμία για περαιτέρω ενίσχυση των καλών διμερών σχέσεων...