Κυριακή 18 Μάη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

(Η έφοδος των χιτλερικών)

ΘΑ 'ΝΑΙ πάντα το ταξίδι εκείνο στην Κρήτη από τα πιο όμορφα, γνωριμιά αξέχαστη με την ελληνική γη. Μια πολυήμερη δημοσιογραφική αποστολή από τη μια άκρη του νησιού έως την άλλη. Από τα Χανιά, τη Σούδα, την Αγιά Ρούμελη, τα Σφακιά, την Κοξαρέ, το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο και το Λασήθι.

ΤΑΞΙΔΙ δημοσιογραφικό, «ανοιχτό», αβίαστο, δίχως ειδησεογραφικές εξαρτήσεις και στόχους, που έτυχε να 'χει μια προνομιακή βοήθεια, όχι, βέβαια, μαγνητόφωνα κι άλλα παρόμοια σύνεργα, αλλά μια φωτογραφική μηχανή. Και να την έχει στα χέρια του ένας φωτογράφος, που κι αυτός, επίσης, λαχταρούσε να «πιάσει» το νησί «της αστραπής και της βροντής». Την «ψυχή» της Κρήτης.

ΗΤΑΝ ο φωτογράφος της Εθνικής Αντίστασης, ο Σπύρος Μελετζής, που κοντά έναν ολόκληρο μήνα μας συντρόφευε σ' αυτήν τη διαδρομή. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να συνταιριάξεις μαζί του το περπάτημα, καθώς αναζητούσε την εικόνα ή καρτερούσε να ταιριάξει το φως. Σκαρφαλωμένος σε θεόρατα βράχια, καιροφυλαχτώντας να «πιάσει» τ' αγριμιού το πέταγμα.

ΣΤΟ ΝΟΥ μας καρφωμένος κι άσβηστος σε κάθε μας βήμα του Παντελή Πρεβελάκη ο λόγος: «...Οι τάφοι από το σηκωμό του '66 παίρνανε πια να χλοΐσουνε... Τα κούτσουρα στα λιόφυτα και στ' αμπέλια πετούσανε βλαστάρια και φύλλα. Στα χορταριασμένα χαλάσματα, οι χελιδόνες κουβαλούσανε τα φρύγανα και τη λάσπη, να χτίσουνε καινούριες φωλιές»...

ΤΩΡΑ μπροστά μας, οι καινούριοι τάφοι, αυτοί που άνοιξαν τέτοιες μέρες - Μάης του 1941 - σ' εκείνη τη συγκλονιστική δεκαήμερη τιτανομαχία με τους χιτλερικούς επιδρομείς «κατάμεσα του μελανού πελάγου»... Τάφοι νιόσκαφτοι ακόμη, κι άσπρα βοτσαλάκια που τους οριοθετούν.

ΕΙΧΑΜΕ βρεθεί νομίζω έξω από τα Χανιά, στην Αγιά. Εκεί, μέσα σε μια υπόγεια κρύπτη, μαζεμένα τα κόκαλα των νεκρών από τις εκτελέσεις. Στολισμένα με φρέσκα λουλούδια, που 'χαν φέρει οι συγγενείς. Μαζί, όμως, και τρυφερά, συγκινητικά μηνύματα, που είχαν γράψει μανάδες κι αδελφές. Σ' όλα εκείνα τα χωριά, ολούθε σ' ανθρώπους και τόπους, η σφραγίδα του θανάτου και της καταστροφής.

ΤΡΑΒΗΞΑΜΕ κατά το νοτιά. Η Αγιά Ρούμελη, η έξοδος του Φαραγγιού της Σαμαριάς θα μας φιλοξενούσε κοντά μια βδομάδα, καθώς η αγριεμένη θάλασσα δεν άφηνε πλεούμενο να ξεμυτίσει. Δυο - τρία σπίτια κι ένας γεροσφακιανός, που 'χε πολεμήσει τότε τους Γερμανούς, μας έδινε το πιο ζωντανό ρεπορτάζ για τον Γεώργιο Β`, που μαζί με τον Τσουδερό είχαν φτάσει εκεί και, ξελιγωμένοι, γεύτηκαν το ζεστό ψωμί και το τυρί τους και το βράδυ έφυγαν με το υποβρύχιο για την Αίγυπτο.

ΚΡΑΤΟΥΣΕ σφιχτά, μα με τρυφεράδα απέραντη, πάνω στο στήθος τον εγγονό του. Του κρυφομιλούσε με τα μάτια κι ο φωτογράφος αντάμωνε, εκείνη την ώρα, της Κρήτης τη λεβεντιά και τη δική της αλήθεια.

ΠΩΣ σου φαίνεται, παππού, η ζωή αυτή, στα εκατό χρόνια, που την έζησες; Αυτή ήταν μια ερώτηση του Καζαντζάκη, ύστερα από τη Μάχη της Κρήτης σ' ένα γέρο εκατοχρονίτη, που 'λαχε να τον απαντήσει στον κάμπο της Μεσσαράς.

- Σαν ένα ποτήρι κρυγιό νερό... ήταν η απάντηση του γέρου Κρητικού.

- Και διψάς ακόμη παππού; τον ρώτησε ο Καζαντζάκης.

Ο γέρος στράφηκε και τον κοίταξε με τα θολά και μικρά από τα γερατειά μάτια του. Σήκωσε τη χερούκλα του, σα να καταριότανε, κι είπε:

- Ανάθεμά τονε απού ξεδίψασε...

ΕΞΗΝΤΑ δύο χρόνια, που άρχιζε το συγκλονιστικό εκείνο δεκαήμερο της Μάχης της Κρήτης. «Στο θερμό έδαφος της Κρήτης, θα γράψει αργότερα ο Γερμανός διοικητής της επιχείρησης, Στούντεντ, αρχίζει ο σκληρότερος αγώνας, στον οποίο είχε περιπλεχτεί ποτέ γερμανικό σώμα στρατού»...

Η ΚΡΗΤΗ ξέρει πάντα να ζυμώνει, καθώς ταιριάζει στο δικό της αίμα το χτες με το σήμερα. Δεν ξεχνά. Παλεύει στην πρώτη γραμμή, μαζί μ' ολόκληρο τον ελληνικό λαό να κλείσει η βάση της Σούδας κι όλες οι άλλες. Οι βάσεις της υποτέλειας και του θανάτου θα ξηλωθούν από την Κρήτη, από την Ελλάδα.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ