Ξανάγινε πάλι της μόδας ο στοχαστής όλων των εποχών της παρακμής, ο Αρθούρος Σοπενάουερ. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτε σχετικά με τις θεωρίες του Γερμανού φιλοσόφου που διατύπωσε και τις θεμελιώδεις αρχές τις ψυχανάλυσης πριν και από τον ίδιο τον Φρόιντ, τότε μπορείτε να προμηθευτείτε δυο βιβλία του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Printa». Το πρώτο έχει για τίτλο « Εριστική διαλεκτική» και το δεύτερο « Τα Πάθη του κόσμου».

Καθώς ξεφυλλίζουμε το βιβλίο, εντελώς τυχαία σταματάμε στη σελίδα 192. Διαβάζουμε: «Οι φίλοι αυτοαποκαλούνται ειλικρινείς, αντίθετα, είναι εχθροί: Eπομένως, θα έπρεπε να εκλαμβάνει κανείς την κριτική τους ως ένα πικρό φάρμακο και να μαθαίνει από αυτούς να γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του»... Δεν ξέρω εάν συμφωνώ ή διαφωνώ μ' αυτήν την άποψη, σίγουρα, όμως, θα πρέπει να τη σκεφτώ πολλές φορές, έτσι ώστε κάποτε να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα.