«Από σύνδρομο αισθητηριακής αποστέρησης έπασχε ο Σάββας Ξηρός το κρίσιμο διάστημα της νοσηλείας του στον "Ευαγγελισμό", γεγονός που αξιοποιήθηκε από τις διωκτικές αρχές για να αποσπάσουν τις γνωστές ομολογίες», σημείωσε στη χθεσινή κατάθεσή του στη δίκη της «17 Ν» ο ψυχίατρος - ψυχαναλυτής Θεοδόσιος Χριστοδουλάκης. Ο μάρτυρας δήλωσε ότι αφού εξέτασε τον κατηγορούμενο στις 5 Απριλίου, κατέληξε στην προαναφερόμενη διάγνωση, μελετώντας παράλληλα και τα όσα αναγράφονταν στα φύλλα νοσηλείας του τελευταίου στον «Ευαγγελισμό».

Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο Θ. Χριστοδουλάκης, συνέπεια του συνδρόμου - που εμφανίζεται σε ένα ποσοστό της τάξης του 40% σε όσους νοσηλεύονται σε μονάδες εντατικής θεραπείας, ύστερα από 48 ώρες απομόνωσης των αισθήσεων - είναι να έχει ο ασθενής παραισθήσεις. Να διακατέχεται από έντονο άγχος και σε ορισμένες περιπτώσεις να εκδηλώνει διαταραχές του περιεχομένου των σκέψεων με τη μορφή παραληρήματος. Οι παραισθήσεις του ασθενή μειώνονται όταν αρχίζει να δέχεται ερέθισμα από τον περιβάλλον και μπορεί να φτάσει στο σημείο να νιώθει φιλικά προς τους διώκτες του, να τους εμπιστεύεται επειδή είναι αποκλειστικά εκείνοι που του μεταφέρουν αυτό το ερέθισμα. Αυτό ακριβώς, σύμφωνα με τον γιατρό, συνέβη και στον Σ. Ξηρό. «Στη διάρκεια της νοσηλείας του - είπε - η πιο στενή σχέση την οποία έχει αναπτύξει είναι αυτή με τους δύο ανακριτές, τον κ. Διώτη και τον κ. Σύρο. Αυτοί αφιερώνουν περισσότερο χρόνο λόγω της θέσης τους. Είναι φιλικοί απέναντί του και κυρίως όταν υπάρχει η παρουσία τους, ακριβώς επειδή υπάρχει ερέθισμα από το περιβάλλον, μειώνονται πάρα πολύ οι παραισθήσεις του. Αρχίζει και μεταβιβάζει θετικά συναισθήματα προς αυτούς. Πιστεύει ότι αυτοί τελικά θα τον βοηθήσουν».

Η κατάσταση αυτή, στην οποία βρέθηκε ο κατηγορούμενος, μετέβαλε - σύμφωνα με τον Θ. Χριστοδουλάκη - την ιεραρχία των αξιών του, με αποτέλεσμα να «κινείται από ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης και όχι από μία ιδεολογία σαν πρωταρχική αξία» και να προβαίνει σε ομολογίες, «για να συντηρεί την επικοινωνία με τους ανακριτές του, διότι αυτό μειώνει τα συμπτώματά του».

Ο γιατρός αποσαφήνισε, επίσης, ότι η ψυχοπαθητική αυτή συμπεριφορά του κατηγορούμενου δεν έχει να κάνει με τη συνείδησή του ή τη διαύγειά του, που μπορεί να ήταν σε καλά επίπεδα. Οσον αφορά, δε, στο ενδεχόμενο να του χορηγήθηκαν φάρμακα για την αλλοίωση της συνείδησή τους, είπε πως ο ίδιος δεν έχει σοβαρές ενδείξεις ότι συνέβη κάτι τέτοιο.

Τέλος, ο Θ. Χριστοδουλάκης ήταν κατηγορηματικός ότι ο Σ. Ξηρός δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις - που αναφέρει ο καθηγητής Αλεξιάδης σε εγχειρίδιο Ανακριτικής - ώστε να δώσει κατάθεση όταν ανακρίθηκε. Δεν ήταν δηλαδή «ήρεμος, νηφάλιος και απόλυτα κύριος των ψυχοσωματικών λειτουργιών του».

Η κατάθεση του Θ. Χριστοδουλάκη έφερε σε σύγχυση τον εισαγγελέα της έδρας Χρ. Λάμπρου, ο οποίος συνεχώς παρενέβαινε, δεν άφηνε τον μάρτυρα να ολοκληρώσει τις απαντήσεις του - ιδιαίτερα τις πιο σημαντικές - και σ' ένα σημείο των παρεμβάσεών του δεν έκρυψε τη δυσφορία του για τις απαντήσεις που λάμβανε, ομολογώντας πως αυτές κλονίζουν το κατηγορητήριο, το οποίο στηρίζεται στις ομολογίες στις οποίες προέβη ο Σ. Ξηρός όταν ανακρίθηκε.

Κατά τη χθεσινή ημέρα της δίκης, κατέθεσαν επίσης η διευθύντρια του Ψυχιατρικού Τμήματος του «Ευαγγελισμού» Σταυρούλα Θεοδωροπούλου, η νοσηλεύτριά του Ολγα Κοκκινοπούλου, καθώς και μάρτυρες υπεράσπισης του Θ. Ψαραδέλλη και του Κ. Τέλιου.

Η Σταυρούλα Θεοδωροπούλου, που εξέτασε τον Σ. Ξηρό για περίπου μισή ώρα στις 5 Ιουλίου 2002, είπε πως το επίπεδο συνείδησης και η κατάσταση των γνωστικών λειτουργιών του ήταν καλά, ενώ απέκλεισε το ενδεχόμενο να χορηγήθηκαν στον κατηγορούμενο ψυχοτρόπα φάρμακα. Η Ολγα Κοκκινοπούλου, που ανέλαβε τον Σάββα Ξηρό στις 6 Ιουλίου 2002, υποστήριξε ότι ουδέποτε του χορηγήθηκε κάποια ηρεμιστική ουσία.

Υπέρ του Θ. Ψαραδέλλη κατέθεσαν οι Γάλλοι από το χώρο των τροτσκιστών Σαμαρί Κατρίν και ο ευρωβουλευτής Αλέν Κριβίν, ενώ υπέρ του Κ. Τέλιου κατέθεσε ο Σεραφείμ Χατζόπουλος, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου στο οποίο εργαζόταν ο κατηγορούμενος.