Ο Ιωάννης Παύλος ο δεύτερος, ο τελευταίος αλάθητος πάπας της Ρώμης, πριν από μερικές μέρες, ζήτησε συγνώμην από την ανθρωπότητα για τα λάθη που διέπραξαν οι χριστιανοί κατά τη διάρκεια των αιώνων. Η διατύπωση της ομιλίας του ποντίφικα ήταν γραμμένη με τρόπο πολύ επιδέξιο, αποφεύγοντας με διπλωματικότατο τρόπο να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

Είπε:Συγνώμην, για την 4η Σταυροφορία.

Ομως, εάν δεν απατώμεθα, ο πάπας Ινοκέντιος ο Γ` δεν ήταν εκείνος που την ευλόγησε και ενεθάρρυνε τους «πιστούς» να χύσουν τόνους αίματος των αθώων ανθρώπων, αίμα που πότισε τη γη, τη γη που ανατρίχιασε από την απανθρωπιά των ανθρώπων και κατέληξε με την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας; Τι ήταν οι «ευλογημένοι» σταυροφόροι»; Ευσεβείς πλιατσικολόγοι, που με την ..«ιερή» αγανάκτησή των έκλεψαν, βίασαν, φόνευσαν, με το πρόσχημα της κατάκτησης των Αιών Τόπων. Ο Ινοκέντιος όμως, από το 1216 κοιμάται «εν ...ειρήνη» (;) και δεν μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με τη «συγνώμην», που ζητά ο Ιωάννης Παύλος ο Β` εκ μέρος του.

Συγνώμην, για τη στάση των χριστιανών κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου.

«Λυπάται» μισόν αιώνα και κάτι αργότερα η καθολική εκκλησία, που δε μίλησε για τη γενοκτονία των Εβραίων, και ας μην είναι αλήθεια. Διότι είτε φωναχτά, είτε ψιθυριστά συναίνεσε. Είπε: «Αφανίστε τους Εβραίους». Οπως είχε πει και η Ιερά Εξέταση: «Κάψτε τους Εβραίους, τους αιρετικούς, τις μάγισσες και όλους όσους βρείτε στο δρόμο σας. Μην αφήσετε τίποτε. Ο τρομερός Τουρκεμάδα, δικός σας άνθρωπος δεν ήταν, παναγιότατε;

Συγνώμην, για τα «λάθη» που έκαναν οι Χριστιανοί στη Λατινική Αμερική!

...Οι οποίοι δεν είχαν σκοπό να βλάψουν τους ιθαγενείς, αστεία πράγματα, να προσηλυτίσουν τους απολίτιστους ήθελαν μονάχα, και επειδή φαίνεται ήταν ανεπίδεκτοι μαθήσεως, τους βασάνισαν μεθοδικά ...χριστιανικά, και «ευλαβικά» τους αφάνισαν. Τους λεηλάτησαν, τους λήστεψαν, τους πήραν τη γη τους, αφού, πρώτα, τους ήπιαν, σε «άγιο» δισκοπότηρο φυσικά, το αίμα. Από ...αγάπη για το θεό το έκαναν, γι' αυτό και ο πάπας ζητά συγνώμην. Ο Θεός όλων αυτών των καθολικών ληστών, των τυχοδιωκτικών καθαρμάτων, είχε χρώμα χρυσαφένιο και διέθετε απέραντες, αχανείς εκτάσεις, ήπειρο ολόκληρη, την οποίαν αποφάσισε να τους την εκχωρήσει δωρεάν ...για να έχουν και χρήμα και χώρο, έτσι ώστε να «λειτουργούν» ...κατανυκτικά, ευλαβικά, σεμνά, και να κηρύττουν το λόγο του θεού τους, το λόγο του χρήματος.

Συγνώμην, πάπα μου, αλλά δεν πιστεύω στην ειλικρίνεια της συγνώμην σου. Τώρα, τι είχες μέσα στο σύνθετο και πολυμήχανο μυαλό σου και ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι που αναγκάστηκες να καταρρίψεις το «αλάθητο» του διαδόχου σου, διότι αυτό έκανες στην ουσία, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω.

Εκείνο που σίγουρα ξέρω είναι ότι εδώ, στην Ελλάδα, λέμε ότι: «Από τη στιγμή που βγήκε το συγνώμην, χάθηκε το φιλότιμο». Σκέψου παναγιότατε, σε πεντακόσια χρόνια από σήμερα, ο προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας να ζητήσει συγνώμην, που δεν «ήξερε» και δεν είχε ενημερωθεί για τις ...ευλαβικές πράξεις των πιστών του. Να ισχυριστεί ότι αγνοούσε πως το ευσεβές ποίμνιόν του έκαιγε βιβλία, ότι είχε μεσάνυχτα για το θεάρεστον έργο της χούντας την περίοδο '67 - '73, και γι' αυτό να ζητήσει συγνώμην. Ελεος, για το Θεό!

Επειδή η συγνώμην του Ιωάννη Παύλου του Β` προκάλεσε οργή και αγανάκτηση, πήραμε από τη βιβλιοθήκη μας ένα εξαιρετικό βιβλίο που λέγεται: «Η Καταστροφή των Ινδιάνων» του Βαρθολομαίου ντε λας Κάζας (Εκδόσεις «Στοχαστής»).

Ο επίσκοπος Ντε Λας Κάζας τα είδε όλα, ήταν αυτόπτης μάρτυρας των απερίγραπτων πράξεων των χριστιανών. Κάθε σελίδα και μια χριστιανική ντροπή, κάθε πράξη τους και ένα δάκρυ κυλά από το μάτι του αναγνώστη, καθώς διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου. Ανοίγουμε στην τύχη τη σελίδα 49 και διαβάζουμε το κεφάλαιο «Νέα Ισπανία».

«Το έτος 1517 ανακάλυψαν τη Νέα Ισπανία και αυτοί που την ανακάλυψαν έγιναν αιτία για μεγάλες διαταραχές και θανάτους ανάμεσα στους Ινδιάνους. Το έτος 1518, αυτοί που λέγονταν χριστιανοί άρχισαν να λεηλατούν. Πάντα, λέγοντας ότι σκοπεύουν να συνοικήσουν. Από το 1542, η κάθε παρανομία, η κάθε αδικία, η κάθε βιαιότητα και τυραννία έγιναν στους Ινδιάνους από τους χριστιανούς, ξεχείλισαν, έφτασαν στο αποκορύφωμα. Οι ζημιές και οι αγριότητες, οι φόνοι και καταστροφές, το ξερίζωμα των κατοίκων, οι κλεψιές, οι τυραννικές πράξεις που έκαναν στο βασίλειο της Μεγάλης Στεριάς είναι τόσο πολυάριθμες και σοβαρές, που, ό,τι και αν έχουμε πει, δεν είναι τίποτε σε σύγκριση με ό,τι γίνεται...».

Ετσι, λοιπόν, με μια συγνώμην δεν καθαρίζει κανείς με την ιστορία. Με τα κατορθώματά σας, αγαπητέ ποντίφικα, το μόνο που επιτύχατε ήταν να μας κάνετε ερυθρόδερμους. Διότι, πιστέψτε μας, επειδή μας έχει απομείνει λίγη ευαισθησία, ερυθριάζουμε, κάθε φορά που διαβάζουμε για τις ανατριχιαστικές πράξεις των ομοθρήσκων μας και γελάμε με την υποκρισία που κρύβει η συγνώμη σας.