Πριν περίπου 400 χρόνια ο Ιταλός φιλόσοφος και αστρονόμος Τζιορντάνο Μπρούνο διατύπωσε την υπόθεση ότι το σύμπαν είναι γεμάτο από αμέτρητα αστέρια, γύρω από τα οποία περιστρέφονται αμέτρητοι κόσμοι (πλανήτες). Γι' αυτή του την άποψη και άλλες ανάλογες χαρακτηρίστηκε αιρετικός από την Καθολική Εκκλησία και ρίχτηκε στην πυρά. Οταν στη δεκαετία του 1980 ο αστρονόμος Καρλ Σαγκάν έκανε δημοσίως ανάλογες υποθέσεις, οι συνάδελφοί του τον περιγέλασαν, τονίζοντας ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε βρεθεί κανένας πλανήτης έξω από το ηλιακό μας σύστημα.

Αν οι υποθέσεις του Μπρούνο και του Σαγκάν ήταν σωστές, τότε υπήρχε μεγάλη πιθανότητα - αν όχι βεβαιότητα - ότι κάπου ανάμεσα στους δισεκατομμύρια κόσμους του δικού μας Γαλαξία και στους πολύ περισσότερους κόσμους των δισεκατομμυρίων γαλαξιών του ορατού σύμπαντος, θα υπήρχαν και κάποιοι στους οποίους θα είχε εμφανιστεί ζωή.

Η πρώτη απόδειξη ήρθε τον Οκτώβρη του 1995. Ελβετοί αστρονόμοι παρουσίασαν στοιχεία που υπέδειχναν την ύπαρξη ενός πλανήτη περιστρεφόμενου γύρω από τον αστέρα 51 του Πηγάσου, 50 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Μάλιστα, προς έκπληξη των συναδέλφων τους υπολόγισαν ότι ο πλανήτης είχε περίπου τη μάζα του δικού μας Δία, αλλά περιστρεφόταν 8 φορές πιο κοντά στον ήλιο του απ' ό,τι ο Δίας γύρω από τον Ηλιο. Βέβαια, δεν είδαν τον πλανήτη. Η παρατήρηση ήταν έμμεση. Ομως, ο κύβος είχε ριφθεί... Με περισσότερα και καλύτερα όργανα στραμμένα πια στον ουρανό να αναζητούν πλανήτες, η ανακάλυψή τους έγινε σύντομα ρουτίνα. Ωστόσο, παρέμενε το γεγονός ότι κανείς δεν είχε δει ένα πλανήτη εκτός του ηλιακού μας συστήματος.

Και τότε, το Νοέμβρη του 1999, μια ομάδα Αμερικανών αστρονόμων επιτέλους βρήκαν τα αναμφισβήτητα στοιχεία που ζητούσαν, παρατηρώντας τον αστέρα HD209458 στον αστερισμό του Πηγάσου. Οταν ο πλανήτης που εντόπισαν πέρασε μπροστά από το αστέρι αυτό δημιουργήθηκε πίσω του μια σκιά, που καταγράφτηκε σαν μείωση της φωτεινότητας του αστέρα. Η μείωση της φωτεινότητας παρουσιάζει, μάλιστα, απόλυτη περιοδικότητα βάση των προβλέψεων για ένα πλανήτη 200 φορές βαρύτερο της Γης.

Ενα μήνα μετά ήρθαν ακόμα πιο καλά νέα: Βρετανοί αστρονόμοι παρατήρησαν μια ασθενή γαλαζοπράσινη αντανάκλαση από ένα αεριώδη πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο γνωστό ως Ταυ Βοώτη. Ως το Γενάρη του 2000 είχε επιβεβαιωθεί η ύπαρξη 29 πλανητών που περιστρέφονται γύρω από άστρα σαν τον Ηλιο και υπήρχαν ενδείξεις για πολλούς περισσότερους. Ανάμεσα στους επιβεβαιωμένους πλανήτες είχαν βρεθεί και κάποιοι στη ζώνη των ούτε πολύ ζεστών, ούτε πολύ κρύων, δηλαδή των πλανητών που ενδέχεται να είναι κατοικήσιμοι, είτε οι ίδιοι, είτε τα φεγγάρια τους.