«Μπιλιάρδο» στην πλάτη των εργαζομένων παίζει η κυβέρνηση με τη συνηγορία συγκεκριμένων διοικήσεων δήμων, εκμεταλλευόμενη με τον χειρότερο τρόπο την ανασφάλεια και την ανεργία που χτυπούν την πόρτα όλο και περισσότερων νοικοκυριών. Ετσι, ενώ τη μια μέρα τούς υπόσχονται δουλιά και θέσεις εργασίας με «εξάστηλες» αναγγελίες στις εφημερίδες, την επομένη, αφού έχουν αποκομίσει τα πολιτικά τους οφέλη, είτε τους αφήνουν απλήρωτους, είτε τους πετούν στο δρόμο.

Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση έχουμε στο Δήμο Περιστερίου, όπου 181 εργαζόμενοι, που προσλήφθηκαν μέσω των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης (ΤΣΑ), βρίσκονται επί τρεις μήνες απλήρωτοι. Να υπενθυμίσουμε ότι οι εργαζόμενοι προσλήφθηκαν από την προηγούμενη διοίκηση και, αν και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εντούτοις ουδέποτε μονιμοποιήθηκαν ούτε από την προηγούμενη, ούτε από τη σημερινή διοίκηση. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι παρά τα γνωστά οικονομικά προβλήματα του δήμου (τα οποία η σημερινή δημοτική αρχή επικαλείται για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων), οι διοικήσεις δε θέλησαν να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά το πρόβλημα, όπως έχει προτείνει κατ' επανάληψη η «Πρωτοβουλία Αγωνιστική Συμπαράταξη Περιστερίου».

Οι εργαζόμενοι, μη έχοντας άλλη διέξοδο, κατέφυγαν σε δυναμικές κινητοποιήσεις και προχώρησαν στην κατάληψη του αμαξοστασίου του Δήμου Περιστερίου. Ο «Ρ» επισκέφτηκε το χώρο, μίλησε με τους εργαζόμενους και είδε από «πρώτο χέρι» τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

«Είμαι τρεις μήνες τώρα απλήρωτη, έχω μια κόρη 21 ετών, σπουδάστρια, και τα έξοδα στο σπίτι είναι οξυμένα», μας λέει η Παρασκευή Αλυσσανδράτου. Και συνεχίζει: «Νωρίτερα ήμουν τέσσερα χρόνια άνεργη. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τη δυσκολία μας. Είμαι τυχερή, όμως, αν αναλογιστούμε ότι τουλάχιστον ο σύζυγός μου εργάζεται και "μπαίνει" ένας μισθός στο σπίτι».

«Εδώ και τρεις μήνες στο σπίτι δεν μπαίνει κανένας μισθός», μας λέει ο Σωτήρης Ζαρταμόπουλος. «Είμαι 58 χρόνων, το ένα απ' τα δύο παιδιά μου είναι άνεργο, το άλλο παίρνει 150.000 δραχμές και η γυναίκα μου ασχολείται με τα οικιακά. Και σαν να μην έφταναν αυτά, μένω στο νοίκι, όπου κάθε μήνα πρέπει να δίνω 135.000 δραχμές! Πείτε μου τώρα πώς να ζήσω;», μας ρωτάει. «Αναγκάζομαι - συνεχίζει - να κάνω διάφορες δουλιές "του ποδαριού", μήπως και έρθουν λίγα χρήματα στο σπίτι».

Από την πλευρά της η Βάνια Οικονόμου μάς είπε: «Ζητάμε τα αυτονόητα. Εγώ είμαι υπάλληλος στην καθαριότητα και ζητώ το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και τον απαραίτητο εμβολιασμό. Δείτε τα χέρια μου πώς έχουν γίνει από τη σκούπα», μας λέει και μας δείχνει τα γεμάτα κάλους χέρια. «Και την ίδια ώρα ούτε καν μας πληρώνουν». Παράλληλα, ευχαρίστησε τον περιστεριώτικο λαό για την κατανόησή του και τη συμπαράστασή του στον αγώνα τους.

«Πρόκειται για μια αισχρή εκμετάλλευση της ανεργίας», δηλώνει στο «Ρ» ο Παναγιώτης Σοφός, δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της «Πρωτοβουλίας Αγωνιστικής Συμπαράταξης Περιστερίου». «Είναι ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα», τονίζει. «Εκμεταλλεύονται την ανάγκη του κόσμου και τον εντάσσουν στα πολιτικά τους παιχνίδια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το υπουργείο Εσωτερικών "νίπτει τας χείρας του", όπως φάνηκε από την προχτεσινή συνάντηση, ενώ η δημιουργία των ΤΣΑ είναι δική του απόφαση».

Και ο Π. Σοφός καταλήγει: «Είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζομένων και πιστεύουμε ότι κάνουν πολύ καλά που χρησιμοποιούν κάθε μορφή πάλης προκειμένου να υπερασπιστούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην εργασία».