Η κυβέρνηση ξεδιπλώνει μια «χαρταπλιάγκα» 22 σελίδων, για να πείσει μέσα από το νέο «κοινωνικό διάλογο» που αρχίζει ότι η πολιτική της διακρίνεται από κοινωνική ευαισθησία. Η πολιτική της - πέρα από τα ήδη εφαρμοζόμενα - αναδεικνύεται άκρως αντεργατική όταν - για παράδειγμα - βρίσκεται αντιμέτωπη με αιτήματα αιχμής που αφορούν σε άμεση ανακούφιση των θυμάτων αυτής της πολιτικής. Τα αιτήματα που διατυπώθηκαν με αφορμή το πρόσφατο κύμα μαζικών απολύσεων και η απόλυτη άρνηση της κυβέρνησης να τα υιοθετήσει, είναι και κριτήριο - μέτρο για όσους επαγγέλλονται εφαρμογή «κοινωνικής πολιτικής».

Τα υπενθυμίζουμε καθώς παραμένουν στόχοι πάλης:

Επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας. Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση. Επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης (Ν. 2112) για όλους. Συνταξιοδότηση στα 50 χρόνια για τις γυναίκες και στα 55 για τους άνδρες. «Πάγωμα» πληρωμής των δανείων. Μηνιαία κρατική επιδότηση για τις οικογένειες που σπουδάζουν παιδιά. Επιχορήγηση ενοικίου. Διάθεση δωρεάν κρατικών βρεφονηπιακών, παιδικών σταθμών για τα παιδιά των ανέργων. Ειδικά μέτρα προστασίας των ανέργων γυναικών και των νέων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.