Δε θα μπορούσε η κυβέρνηση να αφήσει ανεκμετάλλευτη την «πάσα» του Κ. Μητσοτάκη, για πρόωρες εκλογές μέσω της παραίτησης του Προέδρου της Δημοκρατίας. Προπαγανδιστικά, λοιπόν, επιχείρησε να «παίξει» με τη χρονική συγκυρία που έγιναν οι δηλώσεις του, αποδεδειγμένα καλύτερου συμμάχου της, Κ. Μητσοτάκη, και να ξυπνήσει μνήμες από τις εποχές «ανωμαλίας και αστάθειας», εννοώντας τα Ιουλιανά του 1965. Διόλου, όμως, δε βγαίνει κερδισμένη η κυβέρνηση Σημίτη από μια σύγκριση του εκσυγχρονισμού, ακόμα και με τις αλήστου μνήμης εποχές της «αποστασίας».

Ο Ιούλης του 2003, για παράδειγμα, θα μείνει στιγματισμένος στην ιστορία, από το άνευ προηγουμένου ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Προκειμένου να μαζέψουν εφάπαξ 3 δισ. ευρώ τα δίνουν όλα κοψοχρονιά... Τον Ιούλη του 2003, οι κατακτήσεις των εργαζομένων βρίσκονται πιο πίσω από το 1965, μετά από τα απανωτά πλήγματα και το συστηματικό ξήλωμά τους από την κυβέρνηση Σημίτη. Τα ασφαλιστικά ταμεία, πρόσφατη το 1965 κατάκτηση, έχουν καταληστευτεί από τους κυβερνώντες, που βάζουν σήμερα τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι τον τάφο... Η ανεργία, όπως και τότε, είναι «ευλογία Θεού» και η μετανάστευση δεν είναι εύκολη. Αναπόφευκτη η οπισθοδρόμηση και στη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα...

Σήμερα τα «πραξικοπήματα» γίνονται από τα πανίσχυρα συγκροτήματα των ΜΜΕ, που κόβουν τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις και εξορίζουν κάθε φωνή αμφισβήτησης. Μπορεί να μην υπάρχει «παλάτι», αλλά ο δικομματισμός μπορεί πιο αποτελεσματικά να βιάζει τη λαϊκή βούληση μέσα και από τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα. Το «μαύρο μέτωπο» ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, όχι μόνο κωφεύει, αλλά επιδεικνύει πιο βαθιά περιφρόνηση στα λαϊκά αιτήματα και ανάγκες. Ευτυχώς, ο κόσμος δε σταμάτησε να κατεβαίνει στους δρόμους. Σήμερα, όμως, χρειάζονται πιο πολλοί και να ξέρουν «πού το πάνε»...