Σύμφωνα με όσα είπε ο Κ. Σημίτης στην προχτεσινή ομιλία του στο φεστιβάλ Σοσιαλιστικών Νεολαιών, στα Καμένα Βούρλα, το σύγχρονο... σοσιαλιστικό όραμα του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη «μείωση της ανασφάλειας, με τη διαμόρφωση μηχανισμών και θεσμών ρύθμισης της παγκοσμιοποίησης». Φρόντισε, μάλιστα, να οριοθετήσει τη «δημοκρατική σοσιαλιστική Αριστερά», τόσο από «τη συντήρηση», η οποία «αποδέχεται άκριτα την παγκοσμιοποίηση και το νεοφιλελευθερισμό», όσο και από την «κομμουνιστική Αριστερά», η οποία «αρνείται την πραγματικότητα».

Και σε ό,τι αφορά στην κομμουνιστική Αριστερά έχει δίκιο, αφού εναντιώνεται κατηγορηματικά στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και έχει στόχο της την ανατροπή του σύγχρονου καπιταλισμού. Σε όλα τ' άλλα, όμως, έχει άδικο. Πρώτον, όπως φανερώνει και η πρακτική της κυβέρνησής του, η πολιτική της «διαμόρφωσης μηχανισμών και θεσμών ρύθμισης» κάθε άλλο παρά οδηγεί στην ουσιαστική αντιμετώπιση και λύση των λαϊκών και κοινωνικών προβλημάτων. Είναι μια πολιτική, που γεννά πλούτη για τους λίγους και φτώχεια, ανασφάλεια και προβλήματα για τους πολλούς. Δεύτερον, ήταν παντελώς ανεπιτυχής η προσπάθειά του να οριοθετήσει τη «δημοκρατική σοσιαλιστική Αριστερά», δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, από «τη συντήρηση». Αλλωστε, όπως γνωρίζει ο καθένας, τη διαμόρφωση μηχανισμών και θεσμών ρύθμισης της παγκοσμιοποίησης προτείνει και η τελευταία. Οι όποιες διαφορές τους είναι επουσιώδεις και, πάντως, είναι διαφορές διαχειριστών του συστήματος. Διαχειριστών, δηλαδή, της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους.