Για κάποιους οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να πλουτίσουν. Οι μεγαλοεργολάβοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι κυρίως αυτοί που λυμαίνονται τα δισεκατομμύρια των ολυμπιακών πακέτων. Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με την εργατική τάξη και τους ανθρώπους της που χάνουν ακόμα και τη ζωή τους, για να μπορούν οι πρώτοι να θησαυρίζουν.

Ο κατάλογος των νεκρών, τραυματισμένων και ακρωτηριασμένων εργατών, που έπεσαν θύματα της εντατικοποίησης της εργασίας, προκειμένου να ολοκληρωθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται τα ολυμπιακά έργα, είναι μακρύς.

Συνολικά, δέκα οι νεκροί μέχρι τώρα.

Μόνο στο Ολυμπιακό Χωριό οι νεκροί φτάνουν τους τέσσερις. Στις 14 Δεκέμβρη 2001 ο 62χρονος οικοδόμος Χρήστος Μιάμης. Στις 26 Μάρτη 2002 ο 35χρονος Κότσι Αστρίτ. Στις 10 Ιούνη 2002 ο 45χρονος Βαγγέλης Μέρι. Στις 19 Ιούλη 2002 ο 32χρονος Μανέα Μαρινέλ.

Στις εργασίες κατασκευής του νέου κτιρίου της «Αθήνα 2004» το βράδυ της 22ης Φλεβάρη 2002, έπεφτε νεκρός ο 45χρονος οικοδόμος Θανάσης Παπαγιώργης.

Ο 29χρονος Κρέκου Γιάνι έχασε τη ζωή του στο ολυμπιακό σκοπευτήριο στο Μαρκόπουλο.

Ο Μιχάλης Ευαγγέλου, 46 χρονών, σκοτώθηκε στα έργα κατασκευής στο κλειστό γυμναστήριο στο Γαλάτσι.

Ακόμα, δύο οικοδόμοι έχασαν τη ζωή τους στα έργα για την κατασκευή του νέου Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο. Ο 48χρονος Ηλίας Μαυρόπουλος (30 Μάρτη 2003) και ο Λ. Μαρινάκης 29 χρονών (1 Μάη 2002).

Ο Παναγιώτης Μπολάνης έχασε τη ζωή του στα έργα κατασκευής στο Κέντρο Τύπου στις 27 Γενάρη 2003.