Τη «μηχανή» αυτή έβαλε μπροστά ο διορισμένος από τους κατακτητές δήμαρχος της Φαλούτζα, σε συνεργασία, βέβαια, με τις δυνάμεις κατοχής και εκμεταλλευόμενος τις άθλιες συνθήκες ζωής από τη μια και τα έθιμα της περιοχής, που θέλουν την αποφυγή της εκδίκησης όταν πληρώνεται αποζημίωση στους συγγενείς του θύματος, από την άλλη. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν ακόμη μηχανισμό εξαγοράς και «προσαρμογής» των Ιρακινών στις σκληρές συνθήκες κατοχής της χώρας τους. Γεγονός, το οποίο γίνεται κατανοητό και από τους κατοίκους της πόλης. Ακόμη και μέλη των μερικών δεκάδων οικογενειών, που προσέφυγαν στο γραφείο και εισέπραξαν την «αποζημίωση» δε σταματούν να καταφέρονται ενάντια στους Αμερικανούς και να απαιτούν την αποχώρησή τους από το Ιράκ.