Βέβαια, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως τα πυρηνικά αυξημένης διατρητικής ικανότητας και το λεγόμενο πρόγραμμα αντιπυραυλικής άμυνας, το οποίο θα μπει σε λειτουργία στο τέλος του 2004, αποτελούν τις βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης Μπους. Και τα δύο είναι άμεσα συναρθρωμένα με τη γενικότερη επιδίωξη της απόκτησης από τις ΗΠΑ πλήρους και σαφούς υπεροπλίας έναντι οποιασδήποτε άλλης χώρας και τη δυνατότητα της Ουάσιγκτον να εξαπολύει πολεμικά πλήγματα οπουδήποτε στον πλανήτη - στα πλαίσια του λεγομένου «προληπτικού πολέμου» και της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας - έχοντας τη σιγουριά ότι δε θα δεχτεί ανάλογες απαντήσεις.

Με έντονο σκεπτικισμό και ανησυχίες, βέβαια, αντιμετωπίζουν τα παραπάνω σχέδια και επιδιώξεις οι ηγεσίες των άλλων μεγάλων χωρών, ακόμη και των συμμάχων των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Αλλωστε, είναι γνωστές οι αντιδράσεις της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ρωσίας και άλλων χωρών στο πρόγραμμα της «αντιπυραυλικής ασπίδας». Το πιθανότερο είναι - όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν - να ξεδιπλωθεί ένας ακόμη, περισσότερο επικίνδυνος για τη διεθνή ασφάλεια και ειρήνη, γύρος πυρηνικών και κάθε άλλου είδους πολεμικών εξοπλισμών.