Καλώς ήλθατε! Σας καρτερούσαμε με ανυπομονησία, σας υποδεχόμαστε με χαρά. Αξίζει το «εύγε» σε όλους εσάς, τους 70.000, και πλέον, νέους που πετύχατε στις εξετάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οχι μόνο, ή τόσο, γιατί πετύχατε το στόχο σας, αλλά, κυρίως, επειδή η επιτυχία σας είναι το αποτέλεσμα μιας κοπιώδους προσπάθειας. Κι έχει μεγάλη σημασία, στην εποχή μας, να φτάνει κάποιος στο στόχο, όχι από τύχη, ή με «μέσον», αλλά με την αξία του. Σας περιμέναμε με αγωνία γιατί είστε η ελπίδα μας για μια χρησιμότερη παιδεία, μια δικαιότερη κοινωνία, μια καλύτερη ζωή. Είστε το νέο αίμα στις ξεραμένες φλέβες μας, μια ζωογόνα ένεση στην κουρασμένη αντίστασή μας. Δροσερή αύρα η ομορφιά της νιότης σας, ελπίζουμε να γίνει άνεμος ισχυρός για να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων τη γεροντική ασχήμια, που μας εξουσιάζει και μας ταλαιπωρεί.

Αναμένουμε να μετατρέψετε την επιστημονική σπουδή και γνώση, όχι μόνο σε εφόδια για την καλυτέρευση της ζωής σας, αλλά και σε όπλα του συλλογικού αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας. Διότι, είναι πολύ σημαντικό να γίνει κάποιος γιατρός, μηχανικός, δικηγόρος, δάσκαλος, αλλά πιο σημαντικό είναι να γίνει ενεργός πολίτης, κοινωνικός αγωνιστής, σκαπανέας ενός καλύτερου μέλλοντος. Περιμένουμε να συμμετέχετε στην προσπάθεια για την ανασύνταξη, το αγωνιστικό φούντωμα του φοιτητικού κινήματος, που θα διεκδικεί ουσιαστικές σπουδές για όλους και κοινωνικοπολιτικές αλλαγές προς την κοινωνική πρόοδο κι ευημερία. Διότι, δεν είναι σωστό η σπουδάζουσα νεολαία ν' αγωνίζεται μόνο για καλύτερες συνθήκες σπουδών και ν' αγωνιά μόνο για την ανεύρεση μιας δουλιάς, την εξασφάλιση ενός μισθού, σμικρύνοντας τα οράματα και τα ιδανικά της.

Και μη νομίζετε ότι τούτα τα λόγια έχουν την έννοια του «πατροναρίσματος». Μακράν εμού ο πειρασμός των «συμβουλών προς νέους», καθότι όποιος «πέσει» σ' αυτόν, γίνεται βαρετός και, συνήθως, ρεζιλεύεται. Την ελπίδα και την προσμονή μιας παλιότερης φοιτητικής γενιάς, πως θα 'ρθει κάποτε η ώρα της «εκδίκησης» για το δικό της χαμένο όνειρο, μεταφέρω. Κι αναφέρομαι στη δική μου φοιτητική γενιά, που μπήκαμε στα πανεπιστήμια μετά την πτώση της χούντας, η οποία, αν και προσπάθησε, δεν τα κατάφερε. Παρά το γεγονός ότι, τότε, το φοιτητικό κίνημα ήταν πολύ ανεβασμένο και συνειδητοποιημένο - ας μην ξεχνάμε ότι η «Πανσπουδαστική» ήταν πρώτη δύναμη, με ποσοστά της τάξης του 35% - εντούτοις δεν μπόρεσε ούτε καλυτέρευση της παιδείας να επιβάλλει, ούτε ώθηση στον τροχό των κοινωνικοπολιτικών αλλαγών στη χώρα μας, να δώσει.

Ομως, ο αγώνας δε σταματάει, συνεχίζεται. Και οι νεότερες γενιές είναι πάντα καλύτερες και, ενίοτε, στην πάλη, αποτελεσματικότερες. Μπορεί σήμερα ν' ακούγεται από το στόμα λίγων, και σε χαμηλούς τόνους, η σπαρτιάτικη νεανική υπόσχεση «άμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες», αλλά όποιος διαθέτει ευαίσθητη ακοή την «πιάνει». Και, πάντως, το απειλητικό μήνυμα το «πιάνει» η εξουσία, γι' αυτό και σας φοβάται κι επιχειρεί να χειραγωγήσει τις συνειδήσεις σας και να παρεκκλίνει την πορεία σας από το δρόμο του αγώνα, για τη διόρθωση του παρόντος και τη χάραξη του μέλλοντος...