Δύο άνδρες εισέρχονται στο νοσοκομείο Ραφίντια στην κατειλημμένη από τον ισραηλινό στρατό Νάμπλους. Δηλώνουν συγγενείς δύο Παλαιστινίων που νοσηλεύονται τραυματισμένοι σε κρίσιμη κατάσταση στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Μάλιστα, έχουν μαζί τους και καλάθια με φρούτα. Οταν φθάνουν στους «συγγενείς» τους, αρπάζουν τους τραυματίες και υπό την απειλή όπλων τους βγάζουν εκτός νοσοκομείου και με τη βοήθεια ενός ενόπλου μασκοφόρου τους επιβιβάζουν σε ένα ισραηλινό στρατιωτικό όχημα και στη συνέχεια σε ελικόπτερο, για να τους μεταφέρουν σε στρατιωτική βάση.

Αυτό είναι άλλο ένα «κατόρθωμα» των «Ισραηλινών Δυνάμεων Ασφαλείας». Εχοντας παραβιάσει κάθε είδους ανθρώπινο δικαίωμα και κάθε έννοια συμβολικού ασύλου, ουδείς, προφανώς, δίστασε να δώσει εντολή να παραβιαστεί και το ιατρικό άσυλο. Αλλωστε, ασθενοφόρα, τραυματιοφορείς και κινητές ιατρικές μονάδες έχουν γίνει, ήδη, στόχος για τον ισραηλινό στρατό, κατά τη διάρκεια των διαρκών επιχειρήσεων ανακατάληψης των παλαιστινιακών εδαφών. Μετά από όλα τα υπόλοιπα - κατεδαφίσεις, εξευτελισμούς, δολοφονίες εν ψυχρώ, καταστροφές καλλιεργειών, αποκλεισμούς και συλλήψεις άνευ κατηγορητηρίου - τώρα πλέον ο ισραηλινός στρατός «μάχεται την τρομοκρατία και στο κρεβάτι του πόνου», αρπάζοντας ημιθανείς Παλαιστινίους από τη μονάδα εντατικής θεραπείας νοσοκομείων. Αξίζει, πλέον, κάποιος να αναρωτηθεί τι είναι τρομοκρατία, εκτός από τους συνήθεις ορισμούς, και για ποια αυτοσυγκράτηση, ακριβώς, μιλούν ορισμένοι, απευθύνοντας εκκλήσεις αποκλιμάκωσης;