Εκατό στιγμές ευχάριστης συντροφιάς θα έχει ο αναγνώστης καθώς διαβάζει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές «Ζω για να διηγούμαι», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Λιβάνη». Μέσα από τις πολυάριθμες σελίδες του ο αναγνώστης θα ζήσει λίγο από τη συναρπαστική ζωή του Κολομβιανού συγγραφέα και θα γνωρίσει τους τόπους που μεγάλωσε αλλά και όλη του την οικογένεια. Σταθμός της καριέρας του ήταν η μέρα που η μητέρα του νεαρού Γκαμπίτο τού ζήτησε να τη συνοδεύσει για να πουλήσει το σπίτι. Καθώς, λοιπόν, τη συνόδευε στο κουραστικό ταξίδι, η νοσταλγία σάλεψε μέσα στο στήθος του απένταρου δημοσιογράφου που ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας, αλλά που δεν ήξερε πώς να αρχίσει. Ξύπνησε για τα καλά η νοσταλγία και του άνοιξε την μπουκαπόρτα, με αποτέλεσμα να ξεχυθούν οι ποταμοί της μνήμης των τόπων και των ανθρώπων των παιδικών του χρόνων. Και ο αναγνώστης θα μάθει από πρώτο χέρι όλους όσοι ενέπνευσαν τον Μαρκέες, για να γράψει τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς», τον «Ερωτα στα χρόνια της χολέρας», το «Ο συνταγματάρχης δεν έχει κανένα να του γράψει», το «Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», που είναι όλοι μέλη της οικογένειάς του, ο παππούς του ο συνταγματάρχης, ο έρωτας της μητέρας του και του τηλεγραφητή πατέρα του, στα χρόνια της απογόρευσης της γιαγιάς Μίνας. Τούτο το τελευταίο βιβλίο είναι πραγματικά ευχάριστο. Κυλά σαν χείμαρρος, ενώ η ακατάσχετη φλυαρία του συγγραφέα όχι μονάχα δεν ενοχλεί αλλά τέρπει τον αναγνώστη.