Γλυκαίνονται τα μάτια με τα πανέμορφα, αχειροποίητα χειροτεχνήματα και ριγά η ψυχή του αναγνώστη με την «ποίηση» των αναμνήσεων του Τάκη Σταθάτου από τη Γυάρο, στο λεύκωμά του «Το δάκρυ των Αγγέλων στην έρημο της Γυάρου» («Σύγχρονη Εποχή»), το οποίο συγκινητικά προλογίζει η ζωγράφος - χαράκτρια Εύα Μελά, υπογραμμίζοντας: «Αισθάνομαι πολύ "μικρή" σε μέγεθος, μπροστά στη χειροτεχνία και την τέχνη των αγωνιστών εκείνων των χρόνων. "Μικρή" και ανήμπορη για λόγια, όταν αναλογίζομαι πώς έγιναν τα έργα τους, τι εκπροσωπούν. Γι' αυτό ο μόνος λόγος που μπορεί να αρθρωθεί είναι: Να μαθαίνουμε και πάλι να μαθαίνουμε. Και να το λέμε να το μαθαίνουν κι άλλοι. Την ιστορία. Τον αγώνα για τη Ζωή!». Πράγματι, τα έργα που φιλοτέχνησε ο Τάκης Σταθάτος στη Γυάρο είναι μια μορφή του αγώνα για τη ζωή. Να πώς τον περιγράφει ο ίδιος ο Τ. Σταθάτος. «Ηταν μια προσπάθεια πεισματική και δοξαστική. Δεν είμαστε απρόσωποι και αλλοτριωμένοι κρατούμενοι (...) Δημιουργήσαμε ένα συγκλονιστικό κόσμο ιδεών και ανυπέρβλητους αγώνες. Μπορεί να μη ζήσαμε τη χαρά της μεγάλης προσδοκίας, αλλά αυτή δε θα χαθεί ποτέ. Οπως και να 'ναι ο χρυσοπούπουλος αετός θα επουλώσει την πληγή στη φτερούγα του, θα πιάσει τον άνεμο και θα πετάξει και πάλι».