Ομως ακόμα και αυτό το αστικό και πρόσφατα πετσοκομμένο (βλ. αναθεωρημένο) Σύνταγμα της χώρας φαίνεται ότι δεν είναι αρκετό για να ασκήσουν οι κυβερνώντες το βιασμό του φυσικού περιβάλλοντος της πατρίδας μας και του μέλλοντος των επερχόμενων γενεών, χάριν των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που υπηρετούν, ενώ παράλληλα θέτει υπό «καθεστώς ομηρίας χιλιάδες βιοπαλαιστές, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και υποχρεώθηκαν να κτίσουν ένα "κεραμίδι"», όπως τόνισε και η πρόσφατη σχετική ανακοίνωση του Κόμματος.

Αξίζει σε αυτό το σημείο να παραθέσουμε τον ορισμό του δάσους βάσει του ισχύοντος και πρόσφατα αναθεωρημένου άρθρου 24 του Συντάγματος: «Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο, η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά».

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έρχεται με αυτό το νομοσχέδιο να εξειδικεύσει τον ορισμό του δάσους και των δασικών εκτάσεων: Σύμφωνα λοιπόν με αυτόν το ορισμό, για να θεωρείται μια έκταση ως δάσος ή δασική πρέπει: «Να φέρει δασοπονικά είδη, αποκλειόμενων των φρυγάνων, να έχει έκταση τουλάχιστον 3 στρεμμάτων και τα δασοπονικά είδη να καλύπτουν τουλάχιστον το 25% της έκτασης».

Στο πρώτο σκέλος, με το αποκλείοντας η κυβέρνηση τα φρύγανα από τις δασικές εκτάσεις, τότε ολόκληρες περιοχές της χώρας που καλύπτονται μόνο από τέτοια είδη λόγω των δικών τους, ιδιαίτερων κλιματικών συνθηκών, όπως οι Κυκλάδες και άλλα νησιά του Αιγαίου για παράδειγμα, κινδυνεύουν να καλυφτούν με τσιμέντο. Και πέρα από αυτό: Στους υπάρχοντες δασοπονικούς καταλόγους που εμπεριέχονται τα είδη των φρυγάνων κάποια από αυτά θεωρούνται από τη δασική επιστήμη ως δασικά είδη. Σύντομα, λοιπόν, το υπουργείο Γεωργίας θα συντάξει νέους δασοπονικούς καταλόγους και όλοι μπορούμε να καταλάβουμε πόσα από τα φρύγανα θα πάψουν να ορίζονται ως δασικά είδη, με άμεση συνέπεια χιλιάδες στρέμματα, τα οποία «μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές)» θα θαφτούν στο τσιμέντο.

Στο δεύτερο σκέλος, δίνεται η δυνατότητα να αλλάξουν χρήσεις γης, χωρίς καμία υπερβολή, κυριολεκτικά ολόκληρα δάση. Δηλαδή, έστω ότι κάποιος από τους εκατοντάδες οικοδομικούς συνεταιρισμούς «κατέχει» μία έκταση 100 στρεμμάτων ελατοδάσους, στο Μαίναλο της Αρκαδίας, για παράδειγμα. Κάθε μέλος του ξεχωριστά διαθέτει μέχρι 3 στρέμματα από αυτήν την έκταση. Ε, τότε βάσει του δεύτερου σκέλους του ορισμού που θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση, ολόκληρη η υποτιθέμενη αυτή πλαγιά του Μαινάλου θα γίνει τσιμέντο, αφού ο κάθε ένας διεκδικητής θα έχει μικρότερη έκταση από αυτήν που προβλέπει ο ορισμός.

Το τρίτο σκέλος έρχεται να ολοκληρώσει το έγκλημα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και στηρίζεται σε μία εγκληματική πολιτική πράξη πρώτου μεγέθους, που έλαβε χώρα την περασμένη άνοιξη. Τα «σαΐνια» της κυβέρνησης και του υπουργείου Γεωργίας άλλαξαν το ποσοστό που πρέπει να καλύπτεται μια έκταση από δασοπονικά είδη για να χαρακτηριστεί ως δάσος, από 15% στο 25%, στην 6η παράγραφο του 1ου άρθρου του νομοσχεδίου, «ρύθμιση θεμάτων αγροτικής γης», που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάη. Η Διεύθυνση Επιστημονικών Μελετών της Βουλής στην Εκθεσή της επί του σχεδίου νόμου ήταν ξεκάθαρη: «Το άρθρο 1 παρ. 6 του προτεινόμενου Σχεδίου Νόμου προβλέπει την παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων εποικιστικών περιοχών που έχουν χαρακτήρα δασικών εκτάσεων, υπό τον όρο της αξιοποίησής τους για γεωργική καλλιέργεια ως προς την έκτασή τους που δεν καλύπτεται από δασική βλάστηση. Ως προς την προτεινόμενη διάταξη, το ΣτΕ με την υπ' αριθμ. 1049/2000 απόφασή του, παραπεμπτική στην επταμελή σύνθεση του Δικαστηρίου, έκρινε ότι η διάταξη του - τροποποιούμενου με το παρόν - άρθρου 15 παρ. 3 του ν. 1734/1987 δεν εναρμονίζεται με το Σύνταγμα, διότι παρέχεται η δυνατότητα εκχέρσωσης δασικών εκτάσεων, η οποία δε συνδέεται με την εξυπηρέτηση συγκεκριμένου σκοπού υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος σε επίπεδο εθνικής οικονομίας...». Εγραψαν τότε στα παλιά τους τα παπούτσια την παραπάνω γνωμοδότηση, συνεχίζουν να το κάνουν και τώρα. Μόνο και μόνο το τρίτο σκέλος του ορισμού σερβίρει στο πιάτο των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, που εξυπηρετεί η κυβέρνηση, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων.

Επειτα απ' όλα τα παραπάνω, δε θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερος επίλογος από τα λόγια του ίδιου του υπουργού Γεωργίας Γ. Δρυ, κατά τη διάρκεια παρουσίασης των γενικών κατευθύνσεων του δασονόμου την περασμένη Πέμπτη: «Δε νομιμοποιούνται κατεστραμμένα δάση, δε νομιμοποιούνται αυθαίρετα κτίσματα και παράνομα σπίτια σε δάση και δασικές εκτάσεις, δεν αποχαρακτηρίζονται δάση και δασικές εκτάσεις, δε νομιμοποιούνται οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί». Ο υποψιασμένος πολίτης, αφαιρώντας από τις παραπάνω προτάσεις τα «δεν», μπορεί να καταλάβει επακριβώς τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση με την ψήφιση του νομοσχεδίου.