Κομμάτια γυαλιά στον αγωνιστικό χώρο. Σπασμένα καθίσματα. Κέρματα και αντικείμενα. Κάποιος παίκτης τραυματίζεται πριν αρχίσει το παιχνίδι και μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Ολα αυτά χτες. Στο ντέρμπι της προημιτελικής φάσης του Κυπέλλου, όπου η ΑΕΚ φιλοξενούσε τον Ολυμπιακό. Ελληνικό μπάσκετ 2003 και φυσικά ώρα μηδέν. Τρεις ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος της Α1 χρειάστηκε απλά ένα ντέρμπι για να καταλάβουμε ότι και φέτος θα δούμε μια από τα ίδια...

Κι όμως για κάποιους άλλους πέρα βρέχει... Για τους παράγοντες την ομοσπονδία τη λίγκα των ομάδων η ταμπακιέρα βρίσκεται αλλού. Ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία στις αποφάσεις, ποιος θα γεύεται τα κέρδη, ποιανού η γνώμη θα περνάει και τόσα αλλά. Κανείς τους δεν ασχολείται με το άθλημα. Κανείς τους δεν ασχολείται με το χουλιγκανισμό. Αλλωστε οι οργανωμένοι οπαδοί δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν παίξει το ρόλο του μισθοφορικού στρατού και έχουν γίνει βορά στις απαιτήσεις κάποιου προέδρου, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Κανείς δεν ασχολείται με το πώς θα δημιουργηθεί αθλητική παιδεία. Ακόμα και τα έργα υποδομής, που διατυμπανίζουν ότι γίνονται, κρύβουν από πίσω κάποιο συμφέρον.

Ομως αυτή είναι η πραγματική εικόνα του επαγγελματικού αθλητισμού. Οπου η νίκη είναι το ζητούμενο γιατί μόνο αυτή αποφέρει κέρδη. Οπου η λέξη αντίπαλος σημαίνει... εχθρός. Μια εικόνα που κάποιους τους συμφέρει να υπάρχει, αφού αυτό είναι που πουλάει. Σε ένα πρωτάθλημα που θεωρείται το καλύτερο της χώρας, κάποιος για να πάει στο γήπεδο θέλει να φοράει... τουλάχιστον πανοπλία. Δεν ξέρει αν θα γυρίσει σπίτι του ή σε κάποιο νοσοκομείο.

Κι όμως κάποιοι συνεχίζουν να είναι υπερήφανοι για όλα αυτά. Το σόου θα πρέπει να συνεχιστεί με οποιοδήποτε τρόπο και να φέρει χρήματα. Οι συνειδήσεις, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, πρέπει να χειραγωγηθούν. Το «άρτον και θεάματα» πρέπει να εφαρμοστεί προκειμένου κάποιοι να μείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτό και να μην κοιτάξουν γύρω τους. Να χαίρεστε τον «Αθλητισμό» σας Κύριοι, αλλά κρατήστε τον για... πάρτι σας. Εμείς είμαστε από αυτούς που σας λέμε στα ίσια. Ευχαριστούμε δε θα πάρουμε...