Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο η Νέα Δημοκρατία να ξεχάσει τη χαριτωμένη εξαδέλφη της Ακροδεξιά. Οσο κι αν κοπιάζει προεκλογικά να κρύψει αυτή τη σχέση, δοθείσης ευκαιρίας, μοιράζουν μαζί το χαρτί του ρατσισμού και το μοιράζουν απλόχερα. Στο χαρτί απεικονίζεται ο εθνικόφρων βάτραχος, που μόνο αυτός μπορεί ν' αγγίξει ό,τι θεωρεί ιερό και όσιο η παράταξη της Δεξιάς και κατ' επέκταση κι οι Χρυσαυγίτες.

Αν ο νεαρός Αλβανός γνώριζε ελάχιστα από την ιστορία του τόπου, με τον οποίο θέλει να συνδέσει τη μοίρα του, θα ήταν περήφανος. Περήφανος, γιατί χωρίς να το θέλει, προκάλεσε την μήνιν του βατράχου. Ο νεαρός Τσενάι παραιτήθηκε από σημαιοφόρος κι έτσι στη Μηχανιώνα βασίλευσε ο άγραφος νόμος του ρατσισμού. Οι Νεοδημοκράτες μπορούν προσωρινά να είναι ευχαριστημένοι, να πιστεύουν ότι αφού η σημαία δεν έφτασε στα χέρια του Τσενάι δίχως να πάρουν θέση, μπορούν να επιστρέψουν στα δημοκρατικά καθήκοντά τους. Και τους ΠΑΣΟΚους βόλεψε η παραίτηση, γιατί αναλώθηκαν μόνο σε επαναστατικές δηλώσεις. Οι Χρυσαυγίτες, τρίβοντας τα χέρια τους, θα ξαναγυρίσουν στις τρύπες τους, γιατί η μόνη ευκαιρία που δικαιώνει την ύπαρξή τους είναι η εθνική επέτειος και το θέμα της σημαίας. Σημαίας με την οποία οι Χρυσαυγίτες έχουν σχέση, όπως λέει ο σοφός, όσο μια φτυσιά μ' ένα άστρο.

Η σημασία της εθνικής ανταρσίας στα χέρια κάθε εθνικόφρονα βατράχου υπάρχει μόνο για να σκεπάζει τη γύμνια του. Για τους αστούς υπάρχει, για να σκεπάζει καθετί που θυμίζει εξέγερση απέναντι στο καθόλου της καθημερινής ζωής. Για να σκεπάζει τη μαύρη αλήθεια ότι υπάρχουν μερικοί που παίζουν ακόμη και με τα σύνορα της έρημης ετούτης χώρας, δηλαδή τα σώματα των στρατιωτών. Γι' αυτό και προσπαθούν να τα αντικαταστήσουν με Ρόμποκοπ επαγγελματίες στρατιώτες, που θα πληρώνονται για να τιμούν τη σημαία της εθνικής ανταρσίας. Ματαιοπονούν, όμως, διότι η φύση της γαλανόλευκης είναι ν' ανεμίζει και όχι να σκεπάζει.