Το πρώτο θεραπευτικό ίδρυμα για αλκοολικά παιδιά άνοιξε στα νοτιοδυτικά της Μόσχας, υποδηλώνοντας για άλλη μια φορά τη δυσμενή κατάσταση, στην οποία έχει οδηγήσει εκατομμύρια παιδιά της χώρας η καπιταλιστική παλινόρθωση. Το πρόβλημα του παιδικού αλκοολισμού στη Ρωσία άρχισε να απασχολεί τους ειδικούς στις αρχές της δεκαετίας του '90. Από χρόνο σε χρόνο αυτή η κοινωνική νόσος οξύνεται. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, τα τελευταία 10 χρόνια, ο αριθμός των παιδιών στη Ρωσία, που συστηματικά καταναλώνουν αλκοόλ, τριπλασιάστηκε!

Οπως δήλωσε στη «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα» η υποδιευθύντρια του συγκεκριμένου ιδρύματος Ινα Μπάουσεβα: «Το θεραπευτικό ίδρυμα δεν είναι ένα απλό τμήμα για να ξεμεθούν τα παιδιά των δρόμων. Μερικά 12-13χρονα παιδιά καταναλώνουν ποτά αρκετά χρόνια και χρειάζεται να κάνουν σοβαρή θεραπεία». Η Ινα Μπάουσεβα θεωρεί πως στη δουλιά με τα αλκοολικά παιδιά «βασικός στόχος για τον γιατρό αποτελεί να δώσει συνολική ιατρική και ψυχολογική βοήθεια στο παιδί, για να μην παρουσιαστεί η θέληση να ξαναγυρίσει στο αλκοόλ μετά την έξοδο από το ίδρυμα». Την ίδια ώρα, η γιατρός σημειώνει: «Η απομάκρυνση της ψυχολογικής εξάρτησης από το αλκοόλ είναι πιο δύσκολη από τη σωματική, ειδικά στα παιδιά. Χρειάζεται μακροχρόνια δουλιά των γιατρών, ψυχολόγων και καμιά φορά των ψυχιάτρων. Σε μία δύο μέρες δε λύνεται αυτό το πρόβλημα». Το αλκοόλ στη ζωή του παιδιού, κατά τη γνώμη της Ι. Μπάουσεβα, εμφανίζεται «όταν αυτό χωρίς επιτυχία προσπαθεί να βρει τη θέση του στο κοινωνικό περιβάλλον. Οι αιτίες είναι γνωστές από καιρό: Η έλλειψη της αγάπης των γονέων, της οικογενειακής ζεστασιάς, η αδυναμία να βρει επαφή με τους συνομήλικους, κι αυτό τη στιγμή που το αλκοόλ, σαν φάρμακο από την κατάθλιψη, για τα καλά μπήκε στη ζωή των Ρώσων». Σήμερα το 30% των παιδιών στη Ρωσία μεγαλώνει είτε με έναν γονέα, είτε χωρίς γονείς, ενώ συνολικά το 60% ζει σε άσχημες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, πέρα βέβαια και από τη συνολική ηθική κατάπτωση της κοινωνίας.

Σύμφωνα με τα λόγια των παιδικών γιατρών, αν στους ενήλικες το πέρασμα προς τον αλκοολισμό μπορεί να διαρκέσει 5 έως 10 χρόνια, τότε στα παιδιά η διαμόρφωση του χρόνιου αλκοολισμού γίνεται κατά 3-4 φορές πιο γρήγορα! Εκτός αυτού, στους ανήλικους η αντοχή του κεντρικού νευρικού συστήματος προς την επιρροή του αλκοόλ είναι μειωμένη, γι' αυτό το λόγο γίνονται βαθιές και ανεπανόρθωτες διαδικασίες καταστροφής του νευρικού συστήματος. Τέλος, όπως σημειώνει η Ι. Μπάουσεβα: «Είναι πολύ δύσκολο να θεραπεύεις τέτοια παιδιά. Αντίθετα από τους ενήλικες, αυτά δεν έχουν "θετική ιστορική μνήμη" για κάποιες στιγμές στις οποίες θα ήθελαν να γυρίσουν, όπως: Η ευτυχισμένη οικογένεια, η αγαπημένη εργασία, η επιτυχημένη ζωή. Το παιδί ανεπανόρθωτα προσεγγίζει προς την ηθική αποσύνθεση της προσωπικότητας».

Η ίδρυση στη ρωσική πρωτεύουσα του πρώτου ιδρύματος για τη θεραπεία αλκοολικών παιδιών χαρακτηρίζεται από ρωσικά ΜΜΕ ως «η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για να αλλάξει με κάποιο τρόπο η κατάσταση». Στην πραγματικότητα, βέβαια, πρόκειται για ...ασπιρίνες, αφού οι αιτίες που προκαλούν το φαινόμενο αυτό στη σημερινή Ρωσία, όχι μόνο δε θίγονται, αλλά συνεχώς επιδεινώνονται.