Η είδηση για τις συνθήκες ζωής των παιδιών στη Μεγάλη Βρετανία - που ανήκει στο κλαμπ των 7 πλουσιότερων χωρών του κόσμου και είναι μια από τις 3 πλουσιότερες χώρες της ΕΕ - έκανε πρόσφατα το γύρο του κόσμου. Ο τίτλος της είδησης του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων τα λέει όλα. «Ενα στα τρία παιδιά ζει σε συνθήκες φτώχειας στη Βρετανία» (!) καθώς ο συνολικός αριθμός των παιδιών που ζουν στη φτώχεια, ανέρχεται στα 3,8 εκατομμύρια. Αυτά, είναι μερικά από τα μεγάλα «επιτεύγματα» των αντιδραστικών αντιλαϊκών πολιτικών - συστατικό στοιχείο των οποίων ήταν το ξεπούλημα των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και άλλων κρατικών επιχειρήσεων παράλληλα με τη βίαια ανατροπή χρόνιων κατακτήσεων των εργαζομένων - που εγκαινίασαν στις αρχές της δεκαετίας του '80 οι κυβερνήσεις Θάτσερ και Ρίγκαν στις ΗΠΑ και την Αγγλία. Οι αντιδραστικές αυτές πολιτικές, που επιβλήθηκαν με πρόσχημα τη βελτίωση των συνθηκών και της ποιότητας της ζωής των εργαζομένων, στην πράξη, αποδείχτηκαν καταστροφικές για τα πλατιά στρώματα και πηγή εύκολου πλουτισμού των πολυεθνικών και των κάθε είδους υπηρετών τους.

Χτες, είδαμε και ακούσαμε από τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια τους ηγέτες των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας Μπους και Μπλερ - που συνεχίζουν την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική των προκατόχων τους Ρίγκαν και Θάτσερ - να επιμένουν στην εφαρμογή πολιτικών που παράγουν και αναπαράγουν όχι μόνο τη φτώχεια, την κοινωνική αδικία και την εξαθλίωση, αλλά και την τρομοκρατία. Απαλλαγμένοι, από το άγχος του «αντίπαλου δέους» (που διακατείχε τους Ρίγκαν και Θάτσερ στη δεκαετία του '80), ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας έχουν αποθρασυνθεί. Στα πλαίσια αυτά, ξανακούσαμε χτες στο Λονδίνο του πλανητάρχη Τζ. Μπους και τον αντιπλανητάρχη Τόνι Μπλερ - που κυκλοφορούν με το μανδύα του «σωτήρα» της ανθρωπότητας από την «παγκόσμια τρομοκρατία» - να δηλώνουν έτοιμοι για νέα εγκλήματα (σαν κι αυτά που διέπραξαν με τους βρόμικους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ) κατά της ανθρωπότητας.

Κάποτε, όμως τελειώνουν τα ψέματα και έρχεται η ώρα της σκληρής πραγματικότητας. Αλήθεια, τι λένε σήμερα για τα εκατομμύρια φτωχών παιδιών στην Αγγλία και τις ΗΠΑ, αλλά και την έξαρση της φτώχειας και της εξαθλίωσης στις περισσότερες χώρες του κόσμου (που προκάλεσε το ιμπεριαλιστικό μοντέλο ανάπτυξης των απελευθερωμένων αγορών) οι κάθε είδους θιασώτες της Θάτσερ και του Ρίγκαν; Τι λένε επίσης για τις χιλιάδες αθώων νεκρών (στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες χώρες), που ήρθαν να προστεθούν στους περίπου 3.000 νεκρούς της 11ης Σεπτέμβρη στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης; Τι αξία έχει άραγε για τα 3,8 εκατομμύρια παιδιών στην Αγγλία, αν η χώρα τους ανήκει στο κλαμπ των 7 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, όταν αυτά τα παιδάκια ζουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση; Και τι αξία έχουν οι διακηρύξεις των Μπους, Μπλερ (και όσων τους ανέχονται, τους δικαιολογούν ή τους στηρίζουν) ότι αγωνίζονται δήθεν κατά της «τρομοκρατίας», όταν η πολιτική τους αναπαράγει την τρομοκρατία και προκαλεί εκατόμβες νεκρών σε διάφορες χώρες του κόσμου (με τρομοκρατικές ή πρακτόρικες ενέργειες);