Ο Χιλιανός συγγραφέας Λίλο Μπαλντομέρο (1867-1923), γιος μεταλλωρύχου, γεννημένος σε περιοχή με πολλά ορυχεία, παρά τον πόθο του για γράμματα, από παιδί δούλεψε σαν μεταλλωρύχος και ύστερα σαν οινοπώλης. Σε μεγάλη ηλικία, με τη βοήθεια του αδελφού του, βρήκε μια θέση στη Βιβλιοθήκη του Σαντιάγο. Αυτοδίδακτος και επηρεασμένος από το έργο του Ντοστογιέφσκι και του Ζολά, έγραψε τις εμπειρίες του από τα ορυχεία των Ανδεων, την άγρια εκμετάλλευση και την τραγική ζωή των μεταλλωρύχων. Με τα διηγήματά του ωθούσε σε εξέγερση και δράση κατά των ντόπιων και Αμερικάνων εκμεταλλευτών τους. Το έργο του άσκησε μεγάλη επίδραση στο ποιητικό έργο του Πάμπλο Νερούδα, το οποίο έχει εκτενείς αναφορές στις απάνθρωπες συνθήκες δουλιάς των μεταλλωρύχων - γονιών και παιδιών. Το διήγημα αυτό δημοσιεύτηκε το 1904 στο περιοδικό «Φωτισμένη Χιλή».